Περιγραφή: Παρουσιάζεται και τονίζεται η ανάγκη που υπάρχει για διαφοροποίηση του τρόπου διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας ανάλογα με τον τόπο, τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες του κοινού στο οποίο απευθύνεται. Ως παράδειγμα αναφέρονται οι τάξεις με μαθητές ελληνικής καταγωγής ή μικτών οικογενειών ή ακόμα ετερογενείς τάξεις όπου η διδασκόμενη γλώσσα είναι άλλοτε «πρώτη», άλλοτε «δεύτερη» και άλλοτε «ξένη». Οι μαθητές αυτοί σπάνια είναι πραγματικά αρχάριοι, γιατί οι περισσότεροι έχουν ήδη έρθει σε επαφή με την ελληνική γλώσσα είτε στο οικογενειακό και φιλικό τους περιβάλλον είτε σε ταξίδια στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Επιπλέον, δεν έχουν πάντα τις ίδιες ευκαιρίες χρήσης ή τριβής με τη γλώσσα στο εξωσχολικό περιβάλλον. Συνεπώς είναι αναγκαία η διαφοροποίηση του τρόπου διδασκαλίας και η εφαρμογή διαφορετικού προγράμματος σε ένα «ενδογλωσσικό» και σε ένα «εξωγλωσσικό» περιβάλλον. Ο βασικός άξονας της παιδαγωγικής πρακτικής (γραμματικού διαλείμματος) που προτείνεται δεν περιορίζεται μόνο στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και στη μετάδοση γνώσεων, αλλά στοχεύει στην κατάκτηση και την οικειοποίησή της από τους διδασκομένους. Ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται με τη χρήση του κατάλληλου υλικού και την εισαγωγή τεχνικών, συνήθως θεατρικής έμπνευσης, με σκοπό τη συναισθηματική εμπλοκή του μαθητή, ώστε όχι μόνο να μάθει τη γλώσσα, αλλά και να την κατακτήσει.

Ειδικά χαρακτηριστικά: α) δείγματα διδακτικών τεχνικών

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α) μονοχρωμία β) μικρή έκταση