Περιγραφή: Αντικείμενο της ανακοίνωσης αποτελεί η ανάλυση των λαθών μαθητών της ελληνικής ως δεύτερης/ξένης γλώσσας, με αφετηρία γραπτά τους κείμενα. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης μελέτης εξετάστηκε ένα corpus που αποτελείται από ερωτηματολόγια που έχουν συμπληρώσει φοιτητές με ένα χρόνο εντατική διδασκαλία ελληνικής, ομογενείς μαθητές 15-17 ετών και γραπτά αφηγηματικά κείμενα που ανήκουν σε νεότερες ηλικιακά ομάδες, τα οποία προέρχονται από το αρχείο του Ε.ΔΙΑ.Μ.ΜΕ. Σε σχέση με το corpus η πρώτη γενική παρατήρηση είναι ότι οι ομογενείς μαθητές έχουν περιορισμένη ορθογραφική δεξιότητα συγκριτικά με τις άλλες ομάδες. Με βάση κάποια παραδείγματα που παρουσιάζονται, γίνεται πρώτα απ’ όλα μια διάκριση των σφαλμάτων από τα λάθη. Τα σφάλματα αποτελούν δείγματα ατυχούς πραγμάτωσης, είναι ασυστηματικά, σποραδικά και τυχαία. Από την άλλη, τα λάθη αποτελούν συστηματικές αποκλίσεις από το σύστημα της γλώσσας-στόχου. Το corpus που εξετάστηκε υποδεικνύει τη διάκριση τριών βασικών κατηγοριών: α. εκείνα που αποτελούν κατεξοχήν σφάλματα (mistakes) διότι αφορούν την ορθογραφία μεμονωμένων λέξεων, εντοπίζονται αποκλειστικά στον γραπτό λόγο και δεν γίνονται αντιληπτά στον προφορικό, π.χ. μηλάει, καλήτερη θεραπία, άνθροπος, β. εκείνα που αποτελούν κατεξοχήν λάθη (errors), διότι έχουν να κάνουν με τα χαρακτηριστικά του συστήματος της νέας ελληνικής και αφορούν είτε ολόκληρη την πρόταση είτε την εσωτερική δόμηση ενός συγκεκριμένου άμεσου συστατικού της πρότασης, όπως η ονοματική ή η προθετική φράση. Τα λάθη αυτά γίνονται αντιληπτά στον προφορικό λόγο και διαταράσσουν την επικοινωνία, π.χ. αυτή τη ιστορία ήταν εντάξει, το αυτοκίνητο ήταν ακριβός, γ. Εκείνα τα οποία είναι δύσκολο να αποφασίσει κανείς αν έχει να κάνει με σφάλμα ή με λάθος. Τέτοια είναι κατεξοχήν οι περιπτώσεις ομοηχίας γραμματικών μορφημάτων, π.χ. το χωριό βρίσκετε/βρίσκεται ό,τι θέλετε στο χωριό. Η μελέτη επικεντρώνεται κυρίως στα λάθη τα οποία με τη σειρά τους κατηγοριοποιούνται σε λάθη παρεμβολής, ενδογλωσσικά λάθη, αναπτυξιακά λάθη και μελετούνται. Τα λάθη παρεμβολής εξαρτώνται κάθε φορά από τη μητρική γλώσσα του μαθητή και συνεπώς δεν είναι δυνατόν να συστηματοποιηθούν. Σχετικά με τα αναπτυξιακά λάθη επισημαίνεται το εξής: Η κατάκτηση της μορφολογίας της ελληνικής σχετίζεται με τη σημασιολογία π.χ. η κορίτσι (εδώ το φυσικό γένος της λέξης «κορίτσι» υπερτερεί έναντι του γραμματικού γένους της λέξης). Όσον αφορά τα ενδογλωσσικά λάθη, διακρίνονται σε δύο κατηγορίες, σε λάθη που αφορούν τη δομή της πρότασης και λάθη που αφορούν τη δομή της φράσης. Ο μαθητής φαίνεται να μην έχει συνδέσει συντακτικές λειτουργίες στο επίπεδο της πρότασης με τις αντίστοιχες πτώσεις π.χ. Τον άνθρωπο έφυγε. Η τελευταία περίπτωση λαθών είναι αυτή των ολικών λαθών, π.χ. το χωριό βρίσκετε/ βρίσκεται ό,τι θέλετε στο χωριό. Ο μαθητής φαίνεται να μην έχει συνειδητοποιήσει τη διαφορά ανάμεσα σε ενεργητική και μέση φωνή, το μηχανισμό συμφωνίας ρήματος και υποκειμένου ως προς τα χαρακτηριστικά αριθμού και προσώπου Πρόκειται για λάθη που προκύπτουν από την ατελή εκμάθηση της σχέσης μορφολογίας και σύνταξης, γι’ αυτό και η ανακοίνωση κλείνει με προτάσεις για επικέντρωση της διδασκαλίας σε δύο άξονες, αυτόν της μορφολογίας και αυτόν της σύνταξης.

Ειδικά χαρακτηριστικά: α) δείγματα διδακτικών τεχνικών β) δείγματα λόγου των μαθητών γ) κατηγοριοποίηση των λαθών των μαθητών δ) ερωτηματολόγιο

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α) μονοχρωμία β) μικρή έκταση γ) σχήματα δ) παράρτημα