Περιγραφή: Παρουσιάζονται τα στοιχεία που συνιστούν τη γλωσσική εκπαίδευση των μουσουλμανοπαίδων της Δυτικής Θράκης και έτσι γίνονται φανερά τα προβλήματα της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας στη μουσουλμανική μειονότητα καθώς και οι αιτίες που τα δημιουργούν. Η μουσουλμανική μειονότητα διακρίνεται σε μουσουλμάνους τουρκικής προέλευσης, Πομάκους και Αθίγγανους. Η πομακική και η ελληνική παραλλαγή της ρομανί των Αθιγγάνων ανήκουν στις μειονοτικές γλώσσες μέσης βιωσιμότητας, ενώ η τουρκική των μουσουλμάνων τουρκικής προέλευσης στις μειονοτικές γλώσσες υψηλής βιωσιμότητας και διδάσκεται σε ειδικά δίγλωσσα σχολεία. Στο πλαίσιο της συνθήκης της Λωζάνης, στη Θράκη λειτουργούν μειονοτικά σχολεία. Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση δε διέπεται από την προαναφερθείσα συνθήκη, γι’ αυτό υπάρχουν μόνο ένα γυμνάσιο και ένα λύκειο που λειτουργούν ως μειονοτικά. Η συγκριτική πορεία των δύο βαθμίδων της εκπαίδευσης δείχνει ότι μουσουλμάνοι και Έλληνες, μέχρι την ηλικία των 12 ετών δεν επικοινωνούν σε εκπαιδευτικά περιβάλλοντα. Επίσης, τα περισσότερα παιδιά της μειονότητας δεν έχουν επαφή με την ελληνική γλώσσα πριν από το σχολείο. Παρουσιάζονται επίσης, τα στοιχεία που απαρτίζουν την πρωτοβάθμια εκπαίδευση από την Α΄ ως τη ΣΤ΄ τάξη του Δημοτικού ως προς τα μαθήματα που διδάσκονται στα ελληνικά. Τα συμπεράσματα είναι απογοητευτικά ως προς την εμπέδωση της ελληνικής γλώσσας και οι συνέπειες είναι τεράστιες για τη μειονότητα. Τέλος, γίνονται προτάσεις για το σχεδιασμό αναλυτικών προγραμμάτων διδασκαλίας στις δύο γλώσσες που θα διέπονται από συνεργασία και κοινές εκπαιδευτικές δραστηριότητες.

Ειδικά χαρακτηριστικά: α) δείγματα διδακτικών τεχνικών β) δείγματα γλωσσικών εγχειριδίων

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α) μονοχρωμία β) μικρή έκταση