Περιγραφή: Επιχειρείται μια προσέγγιση του ζεύγους εννοιών «διδασκαλία-μάθηση» της ελληνικής ως ξένης γλώσσας μέσα από μια κριτική των διδακτικών μεθόδων και εγχειριδίων που χρησιμοποιούνται από εκπαιδευτικούς σε κάποια μαθησιακά περιβάλλοντα. Γίνεται αναφορά και κριτική: α. σε διδακτικές προσεγγίσεις που δεν καταλήγουν στη μάθηση αλλά σε σύγχυση, υπερφόρτωση και αδρανοποίηση των μαθησιακών ανακλαστικών των μαθητών, β. σε διδακτικά εγχειρίδια όπου η γλώσσα προσεγγίζεται μέσα από πλήθος γραμματικοσυντακτικών κανόνων χωρίς σύνδεση με τη γλωσσική πραγματικότητα, χωρίς καμιά λειτουργικότητα και συνοχή. Παρουσιάζεται μια εναλλακτική πρόταση σχεδιασμού διδακτικών εγχειριδίων, τα οποία μπορούν να καταστούν εργαλεία για τους χρήστες και να ανταποκριθούν στη νέα γλωσσική πραγματικότητα. Αναφέρονται επιγραμματικά οι γενικοί και ειδικοί στόχοι που πρέπει να έχει ένα διδακτικό εγχειρίδιο, και τέλος, παρουσιάζονται οι βασικότεροι από αυτούς τους στόχους (κατανόηση των μαθησιακών αναγκών, έμφαση στη συνεργασία και επικοινωνία, μαθητοκεντρική προσέγγιση, γλωσσική επάρκεια, κοινωνιογλωσσολογική επάρκεια, συνοχή και συνεκτικότητα). Δίνονται επίσης παραδείγματα που παραπέμπουν στο εγχειρίδιο Ξεκινώντας: Η νέα ελληνική ως ξένη γλώσσα, έκδοση της Ελληνοαμερικάνικης Ένωσης.

Ειδικά χαρακτηριστικά: α) δείγματα διδακτικών τεχνικών β) δείγματα ασκήσεων γ) δείγματα διδακτικών εγχειριδίων

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α) μονοχρωμία β) μικρή έκταση