Περιγραφή: Γίνεται κριτική στην εκπαίδευση των αλλόγλωσσων παιδιών στην Ελλάδα σήμερα. Η άποψη που διατυπώνεται είναι ότι η θεραπευτικού τύπου παρέμβαση που επιχειρείται με τη διδασκαλία αλλόγλωσσων μαθητών στις τάξεις υποδοχής, συνήθως δεν αξιοποιεί το γνωστικό και πολιτισμικό κεφάλαιο που φέρνουν οι μαθητές/τριες αυτοί/ές από τις χώρες προέλευσής τους γιατί: α. η ελληνική κοινωνία δε γνωρίζει σχεδόν τίποτα για τις γλώσσες και τον πολιτισμό των αλλόγλωσσων μαθητών/τριών, β. δεν επιδιώκεται με κατάλληλες τεχνικές η ένταξη των αλλόγλωσσων μαθητών/τριών και γ. η διετής εκπαίδευση των αλλόγλωσσων παιδιών σε τάξεις υποδοχής δεν επαρκεί, ώστε να τους δίνεται η δυνατότητα να χειρίζονται τη γλώσσα ως εργαλείο σκέψης και να ανταποκρίνονται στις γλωσσικές απαιτήσεις μιας κανονικής τάξης. Για όλους τους παραπάνω λόγους, προτείνεται μια διαφορετική προσέγγιση, το λεγόμενο mainstreaming. Πρόκειται για το κίνημα υπέρ της ένταξης των αλλόγλωσσων μαθητών/τριών όσο γίνεται νωρίτερα στις κανονικές τάξεις τους και υπέρ της αλλαγής της διδακτικής μεθοδολογίας, έτσι ώστε αυτή να ανταποκρίνεται στις διαφορετικές ανάγκες όλων των μαθητών/τριών μιας τάξης. Αρχικά, γίνεται μια αναφορά στο ιστορικό του κινήματος αυτού και στη συνέχεια παρουσιάζονται οι προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες υλοποιείται καλύτερα η προσέγγιση του (συνεργασία δύο δασκάλων, συνεργατική μάθηση των παιδιών, ευέλικτο διδακτικό υλικό, διδακτικές δραστηριότητες, ανάπτυξη όλων των γλωσσικών δεξιοτήτων, γλωσσική διδασκαλία μέσα από όλο το φάσμα του αναλυτικού προγράμματος). Η προσέγγιση mainstreaming έχει ενδιαφέρον όχι μόνο για την επαρκή εκπαίδευση των αλλόγλωσσων παιδιών αλλά και για την αποτελεσματική διδασκαλία των μονόγλωσσων παιδιών. Ανάμεσα στους μονόγλωσσους μαθητές υπάρχει πολλές φορές έντονη διαφοροποίηση επιπέδων γλωσσομάθειας, η οποία όμως δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή, λόγω της επάρκειάς τους στον καθημερινό λόγο.

Ειδικά χαρακτηριστικά: α) δείγματα διδακτικών τεχνικών

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α) μονοχρωμία β) μικρή έκταση