Περιγραφή: Η διδασκαλία της γραμματικής στο σχολείο προσφέρει σημαντικά οφέλη τόσο στην αποτελεσματική χρήση της γλώσσας όσο και στη γενικότερη καλλιέργεια και μόρφωση των μαθητών. Για το λόγο αυτό, ο εκπαιδευτικός οφείλει να γνωρίζει σε βάθος τη δομή της γλώσσας που διδάσκει, πράγμα δύσκολο στην περίπτωση της ελληνικής, λόγω της σύγχυσης που επικρατεί ως προς το γραμματικό της σύστημα. Παρουσιάζεται συνοπτικά το σύστημα εγκλίσεων, όπως αυτό λειτουργεί σήμερα, για να φανεί η σύγχυση που υπάρχει ανάμεσα στην αρχαία και τη νέα γλώσσα. Αρχικά περιγράφονται οι μορφοσυντακτικές κατηγορίες χρόνου και ποιού ενεργείας και στη συνέχεια η μορφοσυντακτική κατηγορία της έγκλισης. Δίνονται κάποιες σύγχρονες περιγραφές της υποτακτικής (έγκλισης που προκαλεί και τη μεγαλύτερη σύγχυση) και τονίζεται ότι πολλές περιγραφές της σύγχρονης γλώσσας κατευθύνονται από τις δομές και τις κατηγορίες της αρχαίας. Το συμπέρασμα είναι ότι υπάρχει ανάγκη για αντικειμενικές και επιστημονικές περιγραφές της γλώσσας που να δίνουν τη δομή της ως σύστημα αυτόνομο και ανεξάρτητο από εκείνο της αρχαίας, γιατί μόνο τέτοιες περιγραφές θα επιτρέψουν, σε όσους το επιθυμούν, να γνωρίσουν σε βάθος την ελληνική γλώσσα.

Ειδικά χαρακτηριστικά: α) δείγματα διδακτικών τεχνικών

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α) μονοχρωμία