Περιγραφή: Δίνονται μερικές βασικές παραδοχές για τη γλώσσα, όπως ότι αυτή είναι κοινωνικό αγαθό, ότι ομοιογενοποιεί τα μέλη μιας κοινότητας και ότι η διδασκαλία της ξεκινά από την οικογένεια, ωστόσο επηρεάζεται και από πολλούς άλλους παράγοντες. Γίνεται προσπάθεια να απαντηθεί το ερώτημα τι σημαίνει λάθος στη γλώσσα, αφού έχει προηγηθεί διαχωρισμός μεταξύ λαθών στο γραπτό και στον προφορικό λόγο. Το συμπέρασμα είναι ότι ο προσδιορισμός του λάθους δεν είναι εύκολος, γιατί τα κριτήριά του δεν είναι σταθερά. Ως τρεις κυριότεροι λόγοι για τους οποίους οι μαθητές κάνουν λάθη στο γραπτό τους λόγο αναφέρονται η άγνοια, η απροσεξία (μαζί με την επιπολαιότητα, τη βιασύνη, την ανεπαρκή εξάσκηση και τη «φτωχή» ικανότητα παρατήρησης και ελέγχου των γραπτών) και η ελλιπής γνώση και χρήση της γλώσσας. Παρατίθενται επιπλέον τα επιχειρήματα τόσο αυτών που ισχυρίζονται ότι η διόρθωση των λαθών είναι αναγκαία όσο και αυτών που υποστηρίζουν το αντίθετο. Υποστηρίζεται ότι η επισήμανση των αδυναμιών των μαθητών στο γραπτό τους λόγο είναι σημαντική, γιατί τους παρέχει τη δυνατότητα να αναπτύξουν αυτοέλεγχο αλλά και αυτοπεποίθηση. Ως προς τη στάση που τηρούν οι εκπαιδευτικοί απέναντι στα λάθη, αναφέρεται ότι εμφανίζει αδυναμίες και αναντιστοιχίες που οφείλονται στην ελλιπή κατάρτισή τους. Τέλος, υπογραμμίζεται ότι για να είναι αποτελεσματική η διαδικασία της διόρθωσης είναι ανάγκη να βασίζεται σε επικοινωνιακούς κανόνες.

Ειδικά χαρακτηριστικά: α) δείγματα διδακτικών τεχνικών β) στατιστικά στοιχεία

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α) μονοχρωμία