Περιγραφή: Παρουσιάζεταιι η δυσκολία που προκαλεί η ανάπτυξη του γραπτού λόγου σε σχέση με τον προφορικό. Η δυσκολία αυτή γίνεται μικρότερη όταν ο δάσκαλος του γλωσσικού μαθήματος καταφέρνει να εξοικειώσει τους μαθητές του με το γραπτό λόγο. Συγκρίνονται κάποια χαρακτηριστικά γραπτού και προφορικού λόγου, υπογραμμίζεται ότι ο προφορικός λόγος αποτελεί κτήμα όλων των ανθρώπων, ενώ ο βαθμός εξοικείωσης με το γραπτό αποτελεί έναν από τους ισχυρότερους παράγοντες που μπορούν να διαφοροποιήσουν άτομα και κοινωνίες. Διαπιστώνεται ότι το σχολείο προβάλλει ένα συγκεκριμένο γλωσσικό πρότυπο προς το οποίο απαιτείται συμμόρφωση. Κάθε μαθητής πρέπει να χρησιμοποιεί τους γλωσσικούς τύπους που θεωρούνται σωστοί. Έτσι διαμορφώνεται μία σχολική γλωσσική νόρμα και αγνοούνται πρότυπα ομιλίας που βρίσκονται κοντά στην προφορική μορφή λόγου, η οποία και θα έπρεπε να προτιμάται. Τα λάθη των μαθητών στη συγκεκριμένη δεξιότητα διαιρούνται σε έξι κατηγορίες: τα λάθη οπτικής αποτύπωσης (λ.χ. «ξαφνηκά»), τα θεματικά λάθη (λ.χ. «έφαιρνε»), τα καταληκτικά λάθη (λ.χ. «εύχομε»), τα κενά νοήματος (λ.χ. «είδα έναν χρυσομπούρμπουλα να κάνει τόσο σωστά όλα τα ζώα της φύσης»), τα λάθη στίξης (λ.χ. «κατοικούς») και τα λάθη ελλιπών λεξιλογικών ή μεταγλωσσικών γνώσεων (λ.χ. «Σιγκουάνα»). Υποδεικνύεται μια πιο εκσυγχρονισμένη διόρθωση λαθών η οποία εστιάζει κυρίως στη χρήση της γλώσσας και δεν προβάλλει ένα και μόνο γλωσσικό πρότυπο. Τέλος, διατυπώνονται προτάσεις για την αποφυγή λαθών, για την καθημερινή επαφή του μαθητή με εξωσχολικά βιβλία καθώς και για διαφορετική αντιμετώπιση από το δάσκαλο του κάθε λάθους, ανάλογα με το είδος του.

Ειδικά χαρακτηριστικά: α) δείγματα διδακτικών τεχνικών β) δείγματα λόγου των μαθητών

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α) μονοχρωμία β) πίνακες λαθών των μαθητών