Περιγραφή: Στόχος της εργασίας είναι η περιγραφή ορισμένων κατηγοριών της ελληνικής γραμματικής μέσα από στατιστικά δεδομένα τα οποία προέκυψαν από σχετική έρευνα. Τόσο οι γραμματικές κατηγορίες όσο και τα στατιστικά αποτελέσματα παρουσιάζονται με τρόπο που επιτρέπει την άμεση χρήση σε όσους προβληματίζονται για τη διδασκαλία της ελληνικής σε ξένους και για την κατάρτιση γραμματικών αναλυτικών προγραμμάτων. Τα αποτελέσματα της μελέτης δίνονται χωρίς ιδιαίτερη επιχειρηματολογία ως προς το γλωσσολογικό υπόβαθρο των κατηγοριών που επελέγησαν για τη στατιστική εξέταση. Οι στατιστικοί δείκτες παρουσιάζονται σε άμεση συνάρτηση με κάθε γραμματική κατηγορία που εμφανίζεται και αφορούν συνολικά το κόρπους και όχι τα επιμέρους είδη του. Πιο συγκεκριμένα, στην εργασία υποστηρίζεται ότι ο ξένος σπουδαστής στη διαδικασία εκμάθησης των προτασιακών σχημάτων μπορεί να ξεκινήσει από τις ελάχιστες προτασιακές δομές, π.χ. το ρήμα, χωρίς αναπτύξεις και να συνεχίσει με όλα τα πιθανά είδη συντακτικών αναπτύξεων, μόνα τους ή σε συνδυασμό μεταξύ τους, ενώ θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και τα είδη των ρηματικών σθενών. Η εκμάθηση αυτών των σχημάτων μπορεί να συνδυαστεί με την εκμάθηση των βασικών σημασιακών προτασιακών σχημάτων: καταφατικών, αρνητικών, και θαυμαστικών απορριπτικών. Σε ό,τι αφορά τα ουσιαστικά γίνεται λόγος: α. για τις συντακτικές χρήσεις, για τις οποίες υποστηρίζεται ότι η προτεραιότητα εκμάθησης (σε αρχάριους) πρέπει να δοθεί στην αιτιατική αντικειμένου και στην ονομαστική υποκειμένου και στη συνέχεια να διδαχτούν η γενική ως δείκτης συντακτικής εξάρτησης μεταξύ ονομαστικών στοιχείων και η κλητική, β. για τις μορφολογικές κατηγορίες ο σπουδαστής μπορεί να μάθει το σύνολο σχεδόν της ονομαστικής μορφολογίας. Σχετικά με τις μορφολογικές κατηγορίες των επιθέτων υποστηρίζεται ότι στο επίπεδο των αρχαρίων ο τύπος σε –ος, -η, -ο μπορεί να διδαχτεί συστηματικά, ενώ σχετικά με τους βαθμούς τους αναφέρεται ότι είναι προτιμότερο να διδαχτούν πρώτα οι περιφραστικοί τύποι προς το τέλος του επιπέδου των αρχαρίων. Η εκμάθηση των ρηματικών τύπων παρουσιάζει ενδιαφέρον κυρίως για το μέσο επίπεδο, ενώ ο ενεστώτας και ο αόριστος μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βάση για τη διδασκαλία των υπόλοιπων χρόνων. Τέλος, ο σπουδαστής στο επίπεδο των αρχαρίων θα πρέπει να διδαχτεί τους κυριότερους ρηματικούς τύπους της ενεργητικής φωνής των δύο συζυγιών και τους βασικούς τύπους της παθητικής.

Ειδικά χαρακτηριστικά: (α) στατιστικά αποτελέσματα

Τεχνικά χαρακτηριστικά: (α) πίνακες (β) σημειώσεις (γ ) μονοχρωμία