Περιγραφή: Η χρήση των επιπέδων γλωσσομάθειας επηρεάστηκε στην Ευρώπη σε μεγάλο βαθμό από τα τέσσερα επίπεδα του Συμβουλίου της Ευρώπης και αφετέρου από τη γενική τάση να δημιουργηθούν κοινά κριτήρια με τα οποία κρίνεται το επίπεδο γλωσσομάθειας του κάθε ευρωπαίου πολίτη σε οποιαδήποτε γλώσσα εκτός από τη μητρική του. Οι κλίμακες επιπέδων διακρίνονται σε δύο κατηγορίες (α) περιορισμένης εμβέλειας οι οποίες δημιουργούνται για να καθορίσουν την πορεία και τους στόχους της διδασκαλίας/εκμάθησης μιας γλώσσας από ένα συγκεκριμένο κοινό με συγκεκριμένες γλωσσικές ανάγκες, (β) ευρείας εμβέλειας/κλίμακας που δημιουργούνται για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες εξετάσεων για την πιστοποίηση επάρκειας και δε συνδέονται με συγκεκριμένο διδακτικό υλικό ή σειρά μαθημάτων. Η αριθμητική διαβάθμιση της κλίμακας των επιπέδων για οποιαδήποτε χρήση δε διέπεται από κάποιο συγκεκριμένο κανόνα. Οι μέθοδοι για την ανάπτυξη μιας κλίμακας επιπέδων μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε 3 κατηγορίες. α. Οι διαισθητικές/εμπειρικές, που βασίζονται στην εμπειρία των ατόμων που εμπλέκονται στην ανάπτυξη των επιπέδων και δε γίνεται κάποια συστηματική συλλογή δεδομένων. β. Οι ποσοτικές, που βασίζονται στην εργασία με ομάδες ειδικών στη διδασκαλία, στην ανάπτυξη και αξιολόγηση εξεταστικών θεμάτων, οι οποίοι, αφού περιγραφεί το περιεχόμενο των επιπέδων, εξετάζουν αν όσα διατυπώνονται στην περιγραφή, συμφωνούν με την πραγματικότητα. γ. Οι ποιοτικές, στις οποίες κυριότερο ρόλο παίζουν οι στατιστικές αναλύσεις απαντήσεων σε ερωτηματολόγια και η προσεκτική ερμηνεία των αποτελεσμάτων. Για τη δημιουργία της κλίμακας των τεσσάρων επιπέδων ελληνομάθειας εφαρμόστηκε ένας συνδυασμός διαισθητικών και εμπειρικών μεθόδων.

Ειδικά χαρακτηριστικά:

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α) πίνακες (β) μονοχρωμία (γ) σχήματα