Περιγραφή: Η επίσημη γραμματική της νέας ελληνικής γλώσσας (βασισμένη στη γραμματική του Τριανταφυλλίδη) διακρίνει την πρώτη και δεύτερη συζυγία όσο αφορά την κλίση των ρημάτων με βάση τον τονισμό τους. Η πρώτη συζυγία διακρίνεται σε επιπλέον κατηγορίες (φωνηεντόληκτα, χειλικόληκτα, λαρυγγικόληκτα, οδοντικόλητα, υγρόληκτα), ενώ η δεύτερη συζυγία περιλαμβάνει μόνο συμφωνόληκτα. Με δεδομένο ότι η κλίση των ομαλών ρημάτων είναι γνωστή, προτείνεται η απλή επανάληψη, μέσω συγκεντρωτικών πινάκων, με έμφαση στις περιπτώσεις πολυτυπίας. Ο σχολιασμός των πινάκων από άποψη πολυτυπίας θα μπορούσε να γίνει με βάση την κλίση κάποιου αντιπροσωπευτικού ρήματος κάθε συζυγίας (λύω, διαλύω για την α΄ συζυγία και αγαπάω για τη β΄ συζυγία) και να υπάρξει σχετικός σχολιασμός για τις ιδιαίτερες περιπτώσεις που υπάρχουν. Για τους ανώμαλους σχηματισμούς κάποιων ρημάτων προτείνεται η κατηγοριοποίησή τους και η διδασκαλία τους με βάση κάποιο κλιτικό παράδειγμα. Τονίζεται ότι είναι στην ευχέρεια του δασκάλου να αποφασίσει αν διδάξει τους ιδιόμορφους τρόπους κλίσης. Τέλος, αναφέρονται ιδιομορφίες στην κλίση της προστακτικής και στο σχηματισμό της μετοχής του παθητικού παρακειμένου.

Ειδικά χαρακτηριστικά: (α) παραδείγματα

Τεχνικά χαρακτηριστικά: (α) σημειώσεις (β) μονοχρωμία