Περιγραφή: Γίνεται μια προσέγγιση στο θέμα της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας σε αλλοδαπούς μαθητές. Υπάρχουν δύο μορφές διδασκαλίας των ευρωπαϊκών γλωσσών, ως ξένες γλώσσες, από τις τελευταίες δεκαετίες του τελευταίου αιώνα μέχρι σήμερα. Η πρώτη, που είναι και παλαιότερη, δίνει μεγαλύτερη σημασία και βαρύτητα στη διδασκαλία της γραμματικής, κρίνοντας ότι αυτό αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την εκμάθηση μιας γλώσσας. Οι περισσότεροι επιστήμονες κρίνουν ότι η θεωρήσεις αυτές αδυνατούν να συνυπάρξουν. Η δεύτερη μορφή δίνει βαρύτητα στις λεγόμενες ψυχικές συνιστώσες της ανθρώπινης φύσης. Δίνεται δηλαδή προτεραιότητα στη συμμετοχή των μαθητών στο μάθημα, ακόμη και σε βάρος της κάποιας γραμματικής ακρίβειας. Ένα άλλο σημαντικό σημείο στη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας σε αλλοδαπούς είναι ο τρόπος και ειδικότερα η μεθοδολογία που πρέπει να ακολουθηθεί. Στην ανακοίνωση διακρίνονται τρεις ρόλοι που πρέπει να πάρει ο εκπαιδευτικός, μέσα στο ίδιο μάθημα, προκειμένου να πετύχει τη σωστή διδασκαλία της γλώσσας. Ένας πρώτος ρόλος του δασκάλου είναι αυτός του επόπτη. Σύμφωνα με αυτόν τον ρόλο ο δάσκαλος πρέπει να παρουσιάζει το μάθημα, να το εξηγεί, να διορθώνει και να αξιολογεί με βάση την απόδοση των μαθητών του. Ένας άλλος ρόλος για το δάσκαλο είναι αυτός του συντονιστή. Ο δάσκαλος, πάντα με τη βοήθεια των βιβλίων και των αναλυτικών προγραμμάτων, συντονίζει όλες τις ενέργειες, και τις δικές τους και των μαθητών, με σκοπό τη διεξαγωγή ενός ολοκληρωμένου μαθήματος. Τέλος ένας άλλος ρόλος είναι αυτός του παρατηρητή. Μετά την οργάνωση κάποιου συγκεκριμένου τμήματος του μαθήματος, ο δάσκαλος αφήνει τους μαθητές να εργαστούν μόνοι τους χωρίς καμία παρέμβαση από την πλευρά του. Μόνο με το συνδυασμό και τη σωστή αλληλουχία των παραπάνω ρόλων μπορεί να υπάρξει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ο προβληματισμός για τη διδασκαλία της ελληνικής σε αλλοδαπούς μαθητές εντοπίζεται πάνω σε δύο άξονες που αποτελούν και δύο διαφορετικά πεδία προβληματισμών: α. τις εμπειρίες που έχουν αποκτηθεί ως τώρα από την διδασκαλία της ελληνικής ως μητρικής, εφαρμόζοντας την επικοινωνιακή μέθοδο και β. την όλο και αυξανόμενη ζήτηση μάθησης της ελληνικής γλώσσας από αλλοδαπούς μαθητές κάθε ηλικίας. Η επιλογή της επικοινωνιακής μεθόδου, που δίνει μεγάλη έμφαση στη χρήση της γλώσσας, κατά την σχολική διδασκαλία, μάλλον, σύμφωνα με την ανακοίνωση, δεν είναι επιτυχημένη όταν το γραμματικοσυντακτικό σύστημα της γλώσσας είναι μειωμένο. Σε ότι αφορά την διδασκαλία της ελληνικής σε αλλοδαπούς, δηλαδή ως δεύτερης γλώσσας, η επικοινωνιακή διδασκαλία δεν μπόρεσε να διδαχθεί σωστά παρά τις προσπάθειες εφαρμογής της. Με την καλή χρήση σωστών εγχειριδίων είναι δυνατό να επιτευχθεί ο στόχος (να μπορεί ο μαθητής να συντάσσει και να κατανοεί κάποιο κείμενο στην ελληνική γλώσσα) με την επικοινωνιακή μέθοδο.

Ειδικά χαρακτηριστικά: α) δείγματα διδακτικών τεχνικών

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α) μονοχρωμία β) μικρή έκταση