Περιγραφή: Παρουσιάζεται η δυσκολία που εμφανίζει το ρήμα της ελληνικής γλώσσας, κυρίως γι’ αυτούς που τη μαθαίνουν ως ξένη, εξαιτίας της περίπλοκης μορφολογίας του. Το πρόβλημα επικεντρώνεται στο σύστημα κλίσης και στο σύστημα αντιστοιχιών μεταξύ ενεστωτικού και αοριστικού θέματος. Στη μεγάλη τους πλειονότητα τα ρήματα δε σχηματίζουν αόριστο που να μπορεί να θεωρηθεί ότι σχετίζεται με το φωνητικό χαρακτήρα του ενεστωτικού θέματος. Αυτό σημαίνει ότι αν δεχτεί κανείς μια μορφοφωνολογικού τύπου αιτιακή σχέση ορισμένων ενεστωτικών θεμάτων με ορισμένα αοριστικά θέματα, μεγάλες ομάδες ρημάτων θα μείνουν εκτός ταξινόμησης. Προτείνεται ένας αριθμός σχηματιστικών προτύπων τα οποία εξασφαλίζουν την ταξινόμηση σε ομάδες ενεστώτων που σχηματίζουν με τον ίδιο τρόπο το αοριστικό τους θέμα. Στη συνέχεια, περιγράφονται οι διάφορες διαδικασίες παραγωγής από το ένα στο άλλο θέμα. Για το σκοπό αυτό έγινε έρευνα σε 4.000 ρήματα της ελληνικής (τα οποία ταξινομήθηκαν σε ομάδες ενεστώτων που σχηματίζουν με τον ίδιο τρόπο το αοριστικό τους θέμα) και στη συνέχεια έγινε η σχετική στατιστική ανάλυση και η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων. Το συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι το μορφολογικό σύστημα αντιστοιχιών μεταξύ διαρκούς και στιγμιαίου θέματος διαθέτει μεγαλύτερη γραμματική κανονικότητα απ’ ό,τι μπορούσε να υποτεθεί, γεγονός που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διδασκαλία της ελληνικής μέσω διδακτικών εφαρμογών που προτείνονται. Θεωρείται ότι η εκμάθηση του σχηματισμού των αορίστων θα απλοποιούνταν αν υπήρχαν συγκεντρωτικοί πίνακες που θα περιλάμβαναν τη μορφική κατανομή των αντιστοιχιών μεταξύ αοριστικών και ενεστωτικών θεμάτων. Τέλος, τονίζεται η ανάγκη για τη δημιουργία συστηματικών οδηγών εκμάθησης των κανόνων σχηματισμού.

Ειδικά χαρακτηριστικά: α) εισαγωγικό κείμενο σε γαλλική γλώσσα β) στατιστικά στοιχεία γ) κατάλογος σχηματιστικών προτύπων δ) σημειώσεις

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α) μονοχρωμία