Περιγραφή: Παρουσιάζεται ο τρόπος με τον οποίο το ελληνικό σχολείο αντιμετωπίζει το θέμα της παραγωγής γραπτού λόγου των (ελλήνων) μαθητών. Γίνεται προσπάθεια να απαντηθούν ερωτήματα όπως: τι είδους κείμενα καλούνται οι μαθητές να παράγουν στο σχολείο και πόσο έτοιμο είναι το σχολείο να δεχτεί κείμενα που δε μιμούνται το «σχολικό είδος λόγου». Υποστηρίζεται ότι η διδασκαλία δε δίνει τη δυνατότητα στους μαθητές να παράγουν λόγο με συστηματικό τρόπο για διαφορετικά ακροατήρια, ούτε τους διδάσκει να προσαρμόζουν το κείμενό τους στον επικοινωνιακό στόχο που αυτό πρέπει να εξυπηρετεί. Αυτό συμβαίνει γιατί τα γραπτά των μαθητών γράφονται άπαξ και αξιολογούνται από τον εκπαιδευτικό, χωρίς να δίνεται η δυνατότητα στο μαθητή να επέμβει στο κείμενό του και να το βελτιώσει (στο σημείο αυτό δίνεται και παράδειγμα κειμένου που παρήγαγε κάποιος μαθητής). Τέλος, παρουσιάζεται ο τρόπος με τον οποίο η κατάσταση θα μπορούσε να βελτιωθεί, μέσω: α. της συστηματικής διδασκαλίας του γραπτού λόγου, έτσι ώστε οι μαθητές να μπορούν να προσαρμόζουν το λόγο τους ανάλογα με τον επικοινωνιακό σκοπό που εξυπηρετεί το κάθε κείμενο, β. της διδασκαλίας των φάσεων του επιτυχημένου γραψίματος (πρόχειρο γράψιμο, διόρθωση και επανεγγραφή) και γ. της επανατροφοδότησης των μαθητών στα γραπτά τους κείμενα από τον εκπαιδευτικό.

Ειδικά χαρακτηριστικά: α) εισαγωγικό κείμενο σε αγγλική γλώσσα β) δείγματα ασκήσεων γ) δείγματα λόγου των μαθητών ε) υποσημειώσεις

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α) μονοχρωμία β) παράρτημα