Περιγραφή: Γίνεται αναφορά στην έλλειψη συστηματικότητας στη διδασκαλία του λεξιλογίου των ξένων γλωσσών και στη σχεδόν ανύπαρκτη διδακτική αξιοποίηση των συνωνύμων και δίνονται κάποιες προτάσεις για την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου όσον αφορά την ελληνική ως ξένη γλώσσα. Η σύντομη ιστορική διαδρομή στη διδασκαλία του λεξιλογίου στην ξένη γλώσσα αποδεικνύει ότι το λεξιλόγιο δεν αντιμετωπίστηκε σχεδόν ποτέ με τρόπο ανάλογο της σημασίας του για τη λειτουργία της γλώσσας. Παρουσιάζονται οι βασικές σημασιακές σχέσεις που συνδέουν τις λέξεις μεταξύ τους (σχέσεις συνωνυμίας, υπωνυμίας και αντωνυμίας) και υποστηρίζεται ότι εφόσον οι σημασιολογικές συσχετίσεις είναι απαραίτητες για την παραγωγή λόγου, η διδασκαλία συνωνύμων αναδεικνύεται σε στρατηγική για τη λεξική κατάκτηση. Δίνονται τα είδη συνωνυμίας (απόλυτα συνώνυμα, τα οποία συναντώνται μόνο στον επιστημονικό λόγο και είναι σπάνια, γνωστικά συνώνυμα, τα οποία χαρακτηρίζονται από μία ταύτιση ως προς το γνωστικό περιεχόμενο, αλλά συγχρόνως διαφοροποιούνται ως προς την εκφραστική σημασία, το ύφος ή την κατανομή και μερικώς συνώνυμα ή πλησιώνυμα, τα οποία είναι τα συνώνυμα με τη μεγαλύτερη σημασιολογική διαφοροποίηση) και γίνονται προτάσεις για το πώς πρέπει ο ξένος μαθητής να διδαχτεί τα συνώνυμα. Τονίζεται ότι η εκμάθηση του λεξιλογίου πρέπει να γίνεται σε πραγματικές συνθήκες επικοινωνίας. Στη συνέχεια γίνεται κριτική των εγχειριδίων για τη διδασκαλία της ελληνικής ως ξένης στο σύνολό τους, γιατί δεν ασχολούνται με το θέμα της συνωνυμίας και αποτυγχάνουν να διδάξουν στο μαθητή τις σημασιολογικές διαφοροποιήσεις της λέξης, την κατανομή των συνωνύμων και τη διαφοροποιητική τους αξία ανάλογα με το επίπεδο ύφους. Μία κατηγοριοποίηση λαθών από γραπτά αλλοδαπών μαθητών που επιχειρείται, αποδεικνύει τη σύγχυση που επικρατεί γύρω από το θέμα των συνωνύμων. Τέλος, δίνονται συγκεκριμένα παραδείγματα για την αντιμετώπιση των συνωνύμων στα ελληνικά και η άποψη για το ποια είναι η κατάλληλη στιγμή για την εφαρμογή της τεχνικής που προτείνεται.

Ειδικά χαρακτηριστικά: α) δείγματα ασκήσεων β) δείγματα διδακτικών τεχνικών

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α) μονοχρωμία β) πίνακες γ) υποσημειώσεις