Περιγραφή: Αρχικά τονίζεται η επιτακτική ανάγκη για τη διδασκαλία των μη απλών λεξικών μονάδων της ΝΕ, οι οποίες αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του λεξιλογίου της. Στο πρώτο μέρος δίνεται η ορολογία που χρησιμοποιείται: γίνεται λόγος για μία κλίμακα που ξεκινά από την ελάχιστη μονάδα με σημασία, το μόρφημα, συνεχίζει με λεξικές μονάδες που αποτελούνται από τουλάχιστον δύο μορφήματα και καταλήγει σε μονάδες που περιλαμβάνουν περισσότερες από μία λέξεις που ωστόσο αποτελούν μία σημασιολογική ενότητα. Οι δύο τελευταίες κατηγορίες αποτελούν τις μη απλές λεξικές μονάδες. Εξετάζονται τα λεξικά και τα παραγωγικά (γραμματικά) μορφήματα, καθώς και οι τρόποι με τους οποίους αυτά διαπλέκονται για να δημιουργήσουν νέες λέξεις. Στο δεύτερο μέρος γίνεται αναφορά στις μονολεκτικές και τις πολυλεκτικές λεξικές μονάδες. Αρχικά εξετάζονται τα παράγωγα και ο τρόπος αναγνώρισής τους, που βασίζεται στην αναλυσιμότητα των τύπων και τη συνεξέταση σχηματισμών με παρόμοια μορφή και σημασία. Στη συνέχεια γίνεται μία περιγραφή των συνθέτων, των κανόνων που αφορούν τη μορφή τους και του τρόπου με τον οποίο πρέπει να διδαχτούν. Ο δάσκαλος θα χρειαστεί να διδάξει τις σημασιολογικές σχέσεις που ανιχνεύονται στα σύνθετα, το γεγονός ότι στο σημείο της συνένωσης των συνθετικών εμφανίζεται κατά κανόνα το φωνήεν -ο- καθώς και ότι η μορφή των συνθετικών διέπεται από κανόνες. Τέλος, παρουσιάζονται τα πολυλεκτικά σύνθετα τα οποία διακρίνονται από τις ελεύθερες ακολουθίες λέξεων (λ.χ. «το μαλλί της γριάς» είναι πολυλεκτικό σύνθετο, ενώ «το μαλλί του γέρου» ελεύθερη ακολουθία.

Ειδικά χαρακτηριστικά: α) δείγματα διδακτικών τεχνικών

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α) μονοχρωμία β) διάγραμμα τυπολογίας των μορφημάτων