Περιγραφή: Εξετάζονται τα διαμορφούμενα επίπεδα ελληνομάθειας στην Αυστραλία, τα οποία μπορούν να λειτουργήσουν με βάση τα πλεονεκτήματα και τους περιορισμούς που ασκεί το πολυπολιτισμικό καθεστώς της συγκεκριμένης χώρας. Τα επίπεδα αυτά στηρίζονται σε συγκεκριμένες ικανότητες, δεξιότητες και γνώσεις που πρέπει να αποκτήσουν οι μαθητές κατά τη διάρκεια διδασκαλίας και εκμάθησης της ελληνικής. Μοντέλο σύγκρισης αποτελούν οι προσδοκώμενοι αντικειμενικοί στόχοι, που διαμορφώνουν τα γλωσσικά επίπεδα. Οι στόχοι αυτοί διακρίνονται, ανάλογα με την έμφαση που παρέχεται σε κάθε επίπεδο, στην πρακτική εκφραστική (επικοινωνιακή) επάρκεια ή στην ευχερέστερη γνώση χειρισμού του τυπολογικού, δηλαδή στη γλωσσική επάρκεια και χρήση δύσκολων συνταγμάτων και ψυχογλωσσικών καταστάσεων. Στη διαμόρφωση των επιπέδων γλωσσομάθειας περιλαμβάνονται όχι μόνο τα θέματα, τα ζητήματα και η εμβέλεια γνώσεων που πρέπει να αποκτήσει ο μαθητής, αλλά και το ύφος και το είδος της γλώσσας που θα πρέπει να μάθει. Οι αντικειμενικοί στόχοι της εκμάθησης της ελληνικής ως δεύτερης και ξένης γλώσσας μπορούν να ερμηνευτούν με την έννοια της απόκτησης δεξιοτήτων ανάγνωσης και γραφής, αλλά και με την έννοια διαμόρφωσης ικανότητας επικοινωνιακής χρήσης της γλώσσας, δηλαδή με την απόκτηση των γνώσεων που χρειάζονται για να μπορεί το άτομο να εκφράζει σε μια δεύτερη γλώσσα συγκεκριμένες λειτουργίες του λόγου. Ορίζονται τέσσερα επίπεδα για τη μέτρηση και την αξιολόγηση της ποιότητας του βαθμού, της έκτασης της γνώσης της ελληνικής γλώσσας στις τέσσερις γλωσσικές δεξιότητες.

Ειδικά χαρακτηριστικά:

Τεχνικά χαρακτηριστικά: (α) μονοχρωμία