Περιγραφή: Τα επίπεδα της γλωσσομάθειας των Παρευξείνιων χωρών ορίζονται σε αντιστοιχία με την εννεαετή εκεί εκπαίδευση και διαμορφώνονται ως εξής: Επίπεδο I (1η –2η Τάξη), Επίπεδο II (3η 4η τάξη) Επίπεδο III (5η 6η τάξη) επίπεδο IV (7η 8η τάξη), επίπεδο V (9η 10η τάξη). Ο διαχωρισμός αυτός, ο οποίος υπακούει στα θεωρητικά δεδομένα ορισμού πέντε, συνήθως, επιπέδων, λαμβάνει επίσης υπόψη το εκπαιδευτικό σύστημα αυτών των χωρών, όπου τα δίωρα ή το πολύ τρίωρα εβδομαδιαία μαθήματα ελληνικών διδάσκονται σε τμήματα που συγκροτούνται ανά δύο τάξεις. Στον προσδιορισμό των επιπέδων έχουν συμμετοχή γενικά κριτήρια, για την κατάστρωση των οποίων συνυπολογίζονται οι ακόλουθες παράμετροι: α. το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας όπου διδάσκεται η γλώσσα, β. το πρόγραμμα και ο αριθμός ωρών διδασκαλίας, γ. οι ιδιαιτερότητες του σχολείου όπου διδάσκεται η ελληνική γλώσσα ως δεύτερη/ξένη, δ. το στάδιο της γνωστικής ανάπτυξης των μαθητών, ε. η ψυχολογική και συναισθηματική τους κατάσταση, στ. το άμεσο φυσικό, πολιτισμικό και κοινωνικό περιβάλλον, ζ. οι επικοινωνιακές ανάγκες και η. τα ενδιαφέροντα αλλά και η κοινωνική κατάσταση των μαθητών. Ο προσδιορισμός των ειδικών κριτηρίων από την άλλη μεριά υπακούει στις ακόλουθες παραδοχές: α. οι επικοινωνιακές καταστάσεις επιλέγονται με γνώμονα την αυθεντικότητα και ποικιλία του γλωσσικού υλικού, β. το γλωσσικό σύστημα (γραμματική, συντακτικό) δε διδάσκεται ως αυτοσκοπός αλλά ως μέσο για την ανάπτυξη της επικοινωνιακής ικανότητας των μαθητών, γ. οι αρχές λειτουργίας του γλωσσικού κώδικα κατακτώνται με φυσικό τρόπο, χωρίς να θεωρείται απαραίτητη η ρητή διατύπωσή τους, δ. ο αριθμός, ο βαθμός δυσκολίας και το είδος των γλωσσικών φαινομένων σε μια ενότητα καθορίζονται από την περίσταση επικοινωνίας μέσα από την οποία γίνεται η διδασκαλία, ε. ο παραγόμενος λόγος πρέπει να διαθέτει βιωματικό και επικοινωνιακό φορτίο, στ. το μαθησιακό υλικό προϋποθέτει τη δραστηριοποίηση των μαθητών ως ισότιμων μελών της τάξης-ομάδας και τους δίνει τη δυνατότητα να εντοπίζουν και να διορθώνουν τα λάθη τους, να αξιολογούν στο σύνολο τη μαθησιακή διαδικασία και το αποτέλεσμά της και να κατακτούν στρατηγικές επανόρθωσης της επικοινωνίας. Οι στόχοι των πέντε επιπέδων ξεκινούν από την καλλιέργεια κατανόησης βασικών καθημερινών επικοινωνιακών καταστάσεων και καταλήγουν στην κατανόηση αρκετά σύνθετου προφορικού και γραπτού λόγου, όπως εμφανίζεται στην καθημερινή διεπίδραση, στα μέσα ενημέρωσης, στη λογοτεχνική συγγραφή καθώς και στην απόκτηση ίσης δυσκολίας προφορικού και γραπτού λόγου καθοδηγούμενου ή μη.

Ειδικά χαρακτηριστικά: (α) έμφαση σε επικοινωνιακές περιστάσεις (β) έμφαση σε γραμματική

Τεχνικά χαρακτηριστικά: (α) κατάλογος επικοινωνιακών περιστάσεων (β) πίνακες (γ) μονοχρωμία