Περιγραφή: Ερευνάται η αυθεντικότητα των διαλόγων που υπάρχουν στα βιβλία της ελληνικής ως ξένης γλώσσας. Υποστηρίζεται ότ η χρήση αυθεντικού διδακτικού υλικού είναι απαραίτητη, εφόσον ο στόχος της διδασκαλίας προσανατολίζεται στην απόκτηση επικοινωνιακής ικανότητας. Η σύγχρονη περιγραφή της γλώσσας που δίνει έμφαση στις επικοινωνιακές στρατηγικές του ομιλητή επιτρέπει την ανάπτυξη του κατάλληλου υλικού για μια αποτελεσματική διδασκαλία. Το κύριο συμπέρασμα της έρευνας που παρουσιάζεται στην ανακοίνωση αυτή είναι ότι οι διάλογοι που υπάρχουν στους διάφορους τύπους εποπτικού υλικού για τη διδασκαλία της ελληνικής ως ξένης γλώσσας υστερούν ως προς την αυθεντικότητά τους. Παλιότερες εκδόσεις παρουσιάζουν πιο πολλά προβλήματα, ενώ παρατηρείται συνεχής βελτίωση με την εισαγωγή στοιχείων που πηγάζουν από την ανάλυση του προφορικού λόγου. Μερικά από τα κριτήρια αυθεντικότητας βάσει των οποίων κρίθηκαν διάφορα βιβλία για τη διδασκαλία της αγγλικής (Porter and Roberts,1987) αλλά και της ελληνικής ως ξένης είναι τα εξής: α. Εκφορά/’ρθρωση: Η γλώσσα αρθρώνεται με υπερβολική ακρίβεια, με αποφυγή φυσικών φωνολογικών διαδικασιών, κάτι που δε συμβαίνει στην πραγματικότητα. β. Δομική Επανάληψη: Μια λεκτική πράξη ή ένα γραμματικό φαινόμενο επαναλαμβάνεται με ενοχλητική συχνότητα για σκοπούς εμπέδωσης κάτι που και πάλι θα φαινόταν αφύσικο σε ένα φυσικό ομιλητή. γ. Πλήρεις προτάσεις: Αποφεύγεται, επιμελώς, η χρήση ημιτελών προτάσεων. Η διατύπωση των ιδεών γίνεται μέσω προσεγμένων, πλήρων, απλών και γραμματικά άρτιων και ευδιάκριτων προτάσεων, κάτι σπάνιο στην καθημερινή φυσική ομιλία. δ. Ευδιάκριτη κατανομή σειράς ομιλίας: Οι ομιλητές αναμένουν επιμελώς να τελειώσει ο προηγούμενος ομιλητής προτού λάβουν το λόγο. Είναι γνωστό ότι αυτή η διαδικασία σπάνια τηρείται στην καθημερινή χρήση της γλώσσας. ε. Ρυθμός: Ο ρυθμός εκφοράς του λόγου είναι ομοιόμορφος και συνήθως αργός. Τα δύο αυτά χαρακτηριστικά δεν αντιπροσωπεύουν τον ποικίλο και συχνά αργό ρυθμό στη φυσική ομιλία. στ. Ποσότητα λόγου: Κάθε φορά που λαμβάνουν το λόγο οι ομιλητές λένε λίγα και η κατανομή της ομιλίας είναι ίση κάτι που σπάνια συναντιέται στη φυσική ομιλία. ζ. Δείκτες λόγου (discourse markers): Η φυσική ομιλία περιέχει πολλά στοιχεία τα οποία δε λειτουργούν απλά ως μηχανισμοί συνοχής, αλλά υποδηλώνουν κειμενικές σχέσεις σε όλα τα επίπεδα λόγου. Η παρουσία τέτοιων στοιχείων στους διαλόγους βιβλίων ξένων γλωσσών είναι πολύ ισχνή. η. Ενδείξεις προσοχής: Κατά τη συνομιλία οι ομιλητές χρησιμοποιούν διάφορα λεκτικά στοιχεία για να πληροφορήσουν τον ομιλητή ότι παρακολουθούν τα λεγόμενά του. Στα βιβλία ξένων γλωσσών παρατηρείται μια απουσία τέτοιων ενδείξεων προσοχής ή ανατροφοδότησης. θ. Βαθμός επισημότητας: Το λεξιλόγιο και το ύφος το οποίο έχει επιλεγεί στους διαλόγους συχνά δεν συνάδουν με την επισημότητα της κατάστασης που περιγράφεται. Επίσης παρατηρείται σπάνια χρήση αργκό ή καθομιλουμένης με παντελή απουσία υβριστικού λεξιλογίου. ι. Ακρωτηριασμός κειμένου: Στο οπτικοακουστικό υλικό παρατηρείται επίσης απάλειψη φυσικών εξωτερικών θορύβων ή διάφορων φωνών, στοιχεία που αφθονούν στη φυσική καθημερινή χρήση του λόγου και καθιστούν την κατανόησή του πιο δύσκολη.

Ειδικά χαρακτηριστικά: α) δείγματα διδακτικών τεχνικών β) δείγματα διδακτικού υλικού

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α) μονοχρωμία β) μικρή έκταση γ) παράρτημα