Περιγραφή: Παρουσιάζεται η σχέση που υπάρχει ανάμεσα στην πρώτη και στη δεύτερη γλώσσα και η θετική ή αρνητική επίδραση της μιας στην άλλη. Η διγλωσσία, δηλαδή η εναλλακτική χρήση δύο ή και περισσότερων γλωσσών, προκύπτει όταν δύο ομάδες ανθρώπων που μιλούν διαφορετικές γλώσσες έρχονται σε επαφή. Οι γνώσεις στη μια γλώσσα αξιοποιούνται στην άλλη και αντίστροφα, ενώ η διαταραχή στην ανάπτυξη της μιας γλώσσας έχει επίπτωση στην ανάπτυξη και της άλλης. Η γλωσσική ανεπάρκεια δεν εξαντλείται στην ικανότητα για διαπροσωπική επικοινωνία, αλλά επεκτείνεται και στην ικανότητα να χρησιμοποιείται η γλώσσα για την κατανόηση και διατύπωση αφηρημένων εννοιών, όπως απαιτεί το σχολείο. Η πιθανότητα να αναπτυχθεί ημιγλωσσία (ανεπαρκής ανάπτυξη και των δύο γλωσσών) αντί διγλωσσίας είναι ρεαλιστική σε καταστάσεις μετανάστευσης ή αντιπαλότητας μεταξύ γλωσσικών ομάδων. Για να αποφευχθεί η ημιγλωσσία πρέπει να δοθεί στο δίγλωσσο παιδί, που υπόκειται σε παρόμοιες καταστάσεις, η απαραίτητη πίστωση χρόνου για την ανάπτυξη της πρώτης γλώσσας του ως ελάχιστη εγγύηση για τη μετέπειτα ανάπτυξη της νοητικής ακαδημαϊκής γλωσσικής ικανότητας και στις δύο γλώσσες, αυτό, δηλαδή, που ο Cummins ονομάζει bilingual proficiency. Ακόμα και στην περίπτωση που το σχολείο ενδιαφέρεται μόνο για την ανάπτυξη της επίσημης γλώσσας με την προοπτική της δημιουργίας μονογλωσσίας αντί διγλωσσίας, η ανάπτυξη της πρώτης γλώσσας αποτελεί προϋπόθεση.

Ειδικά χαρακτηριστικά:

Τεχνικά χαρακτηριστικά: (α) υποσημειώσεις (β) μονοχρωμία