Περιγραφή: Παρουσιάζεται η έννοια του πολιτισμικού στοιχείου στο μάθημα της ξένης γλώσσας. Βασική θέση είναι ότι η ενασχόληση της διδακτικής με το πολιτισμικό στοιχείο ήταν εκείνη που αποκάλυψε στους ερευνητές της ότι το μάθημα της ξένης γλώσσας δεν είναι πολιτικά ουδέτερο. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια αδυναμία στην οριοθέτηση ενός πολιτισμού. Ενώ παλιότερα πολιτισμός θεωρούνταν το σύνολο των επιτευγμάτων που είχε να επιδείξει ένα έθνος, σήμερα έχει επικρατήσει ένας ορισμός του πολιτισμού που συμπεριλαμβάνει όλους τους τρόπους ζωής μιας κοινότητας, καθώς και όλες τις αξίες που μοιράζονται τα μέλη της. Στα βιβλία διδασκαλίας της ξένης γλώσσας το πολιτισμικό στοιχείο έπαιξε πάντοτε ρόλο, γιατί θεωρήθηκε ότι οι μαθητές, παράλληλα με το γλωσσικό σύστημα, θα έπρεπε να αποκτούν κάποιες γνώσεις για το λαό που μιλά την αντίστοιχη γλώσσα ως μητρική και για τα επιτεύγματά του. Η παλαιότερη από τις γνωστές μεθόδους διδασκαλίας ξένων γλωσσών, η γραμματικομεταφραστική, ακολούθησε τον στενό ορισμό του πολιτισμού. Αργότερα επικράτησε η οπτικοακουστική μέθοδος που προσπάθησε στο θέμα του πολιτισμικού στοιχείου να εκθέσει κυρίως ό,τι είχε σχέση με την καθημερινή ζωή της ξένης κοινότητας, όπως π.χ. αγορές, διατροφή διασκέδαση. Μια νέα άποψη για τον ρόλο του πολιτισμικού στοιχείου ανέπτυξε η επικοινωνιακή προσέγγιση. Σύμφωνα με την επικοινωνιακή προσέγγιση, θεωρήθηκε ότι ο μαθητής χρειαζόταν πλέον, εκτός από τα καθαρά γλωσσικά δεδομένα, και τη διεύρυνση του προσανατολισμού του στο περιβάλλον που μιλιέται η ξένη γλώσσα που μαθαίνει. Η σκέψη αυτή οδήγησε στη διαπολιτισμική διδακτική. Όμως και η διαπολιτισμική διδακτική με τη σειρά της παρασύρεται από την προσπάθεια προώθησης της γλώσσας που υπηρετεί, επιμένοντας στη συνεχή εντόπιση διαφορών ανάμεσα στις δύο κοινότητες. ’λλωστε, και η εμμονή στις νόρμες του φυσικού ομιλητή προϋποθέτει ότι εκλαμβάνεται ως δεδομένη η ιεραρχία ανάμεσα στον ίδιο και στον ξένο. Στη συνέχεια παρουσιάζονται οι μηχανισμοί επικράτησης και εξάπλωσης μιας ισχυρής γλώσσας με άμεση συνέπεια την πολιτισμική ομογενοποίηση. Η ανακοίνωση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η θεοποίηση του πολιτισμικού στοιχείου είναι εκ του πονηρού, αλλά και η αγνόηση των παιχνιδιών που παίζονται με αυτό είναι επίσης καταστροφική για τον «ασθενή». Παρουσιάζονται επίσης, δύο κριτήρια, το κριτήριο αντιστρεψιμότητας και το κριτήριο της αλληλεπίδρασης, ως τρόποι άμυνας μιας «ασθενούς» γλώσσας απέναντι στον γλωσσικό ηγεμονισμό. Σύμφωνα με τον κριτήριο της αντιστρεψιμότητας: επιτρέπεται και στον ασθενή να κάνει αυτό που του κάνει ο ισχυρός; Αν όχι, τότε η σχέση δεν είναι ισορροπημένη, κλίνοντας υπέρ του ισχυρού. Σύμφωνα με το κριτήριο της αλληλεπίδρασης: όταν μια σχέση είναι δημοκρατική, έχει ως αποτέλεσμα και οι δύο πόλοι να αλλάξουν ο ένας τον άλλο. Αν, λοιπόν, φανεί μόνο ο ένας από τους δύο πόλους να επηρεάζει πάντα και να αλλάζει τον άλλο, τότε διαπιστώνουμε ότι πρόκειται για σχέση ισχυρού-ασθενούς, που καμιά θεωρία νομιμοποίησης δε θα μπορέσει να «ντύσει» με δημοκρατικό μανδύα.

Ειδικά χαρακτηριστικά: α) δείγματα διδακτικών τεχνικών

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α) μονοχρωμία β) μικρή έκταση