Περιγραφή: Με βάση την αρχή ότι τα περιεχόμενα της γλωσσικής διδασκαλίας θα πρέπει να αντλούνται από τους χώρους και τα επίπεδα κοινωνικοποίησης, επιχειρείται η καταγραφή των κοινωνικών χώρων στους οποίους χρησιμοποιείται η ΝΕ στο εξωτερικό. Οι χώροι αυτοί είναι: α. σχολεία ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης, β. οικογένεια, γ. παροικιακές οργανώσεις, δ. ορθόδοξη εκκλησία, ε. ελληνόφωνα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στ. ιδρύματα (πανεπιστήμια, ινστιτούτα κτλ.), ζ. εργασιακοί χώροι, όπως τράπεζες, εστιατόρια, μικροεπιχειρήσεις. Ωστόσο, η κυρίαρχη γλώσσα της χώρας διαμονής διεισδύει συχνά και σ’ αυτούς τους χώρους με αποτέλεσμα οι αυθεντικές επικοινωνιακές καταστάσεις κατά τις οποίες οι ελληνόπαιδες της διασποράς έχουν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν την ελληνική είναι πολύ περιορισμένες. Το γεγονός αυτό ωθεί κάποιους εκπαιδευτικούς στο εξωτερικό στην προσπάθεια να δώσουν στους ελληνόπαιδες τη δυνατότητα να αναπτύξουν έστω και μόνο τις βασικές δεξιότητες στην ελληνική γλώσσα. Ο στόχος αυτός όμως έχει τον κίνδυνο να οδηγήσει σταδιακά τους μαθητές στη γλωσσική απώλεια. Προτείνεται η καλλιέργεια της «γνωστικής ακαδημαϊκής γλωσσικής επάρκειας». Υποστηρίζεται ότι είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη δίγλωσση μάθηση η δημιουργία ενός μαθησιακού περιβάλλοντος που να υποστηρίζει την επικοινωνία και τη γλωσσική μάθηση και να οδηγεί στην κατάκτηση της ελληνικής ως μέσου επικοινωνίας αλλά και ως εργαλείου μάθησης και σκέψης. Προτείνονται επίσης κάποιοι ενδεικτικοί κύκλοι, τομείς και χώροι άντλησης περιεχομένων όπως είναι η εθνοπολιτισμική κοινότητα, η χώρα προέλευσης, η εκάστοτε χώρα διαμονής και τα οικουμενικά θέματα.

Ειδικά χαρακτηριστικά: α) δείγματα διδακτικών τεχνικών β) δείγματα ασκήσεων

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α) μονοχρωμία β) πίνακες