Περιγραφή: Επιχειρείται αρχικά να οριστεί η έννοια της επικοινωνιακής ικανότητας σύμφωνα με τις απόψεις του Hymes, ο οποίος υποστηρίζει ότι υπάρχουν τέσσερις τομείς επικοινωνιακής ικανότητας που καλύπτουν αντίστοιχα: α. γραμματικές και συγχρόνως αποδεκτές προτάσεις (formally possible), β. πραγματώσιμες προτάσεις (feasible), γ. επικοινωνιακά κατάλληλες και αποτελεσματικές προτάσεις ανάλογα με τα συμφραζόμενα (appropriate in relation to a context) και δ. προτάσεις που έχουν καταγραφεί και χρησιμοποιηθεί στο γραπτό ή προφορικό λόγο (actually performed). Συζητείται επίσης μία πιο επεξεργασμένη εκδοχή της επικοινωνιακής ικανότητας που προτάθηκε από τους Canale και Swain. Για τα αναλυτικά προγράμματα, αναφέρονται οι νοητικές κατηγορίες που ταξινομήθηκαν από τον van Ek (ύπαρξη, χώρος, χρόνος, ποσότητα, ποιότητα, κτλ.). Οι κατηγορίες αυτές πρέπει να διακρίνονται από τις επικοινωνιακές λειτουργίες της γλώσσας, οι οποίες κατά τον van Ek είναι οι ακόλουθες: α. ζητώ και δίνω αντικειμενικές πληροφορίες, β. κατανοώ και εκφράζω προθέσεις, γ. κατανοώ και εκφράζω συναισθηματική κατάσταση, δ. κατανοώ και εκφράζω ηθική στάση, ε. πραγματοποιώ και στ. κοινωνικοποιούμαι. Αυτές οι επικοινωνιακές λειτουργίες υποκατηγοριοποιούνται σε άμεσες και έμμεσες γλωσσικές πράξεις που πραγματώνονται ανάλογα με την επικοινωνιακή κατάσταση σε κάθε περίσταση. Οι παραπάνω παρατηρήσεις οδηγούν στην απομόνωση χαρακτηριστικών της επικοινωνιακής προσέγγισης, όπως της ανάγκης η έμφαση να δίνεται στο μήνυμα και όχι στον κώδικα. Tέλος, δίνονται κάποια θέματα που εμφανίζονται στα διδακτικά εγχειρίδια που ακολουθούν την επικοινωνιακή προσέγγιση (ταυτότητα, καθημερινή ζωή, σχολείο/σπουδές, οικογένεια, ενδιαφέροντα, επάγγελμα, στάσεις ζωής) και τονίζεται ότι οι διδακτική πρακτική του εκπαιδευτικού πρέπει πάντα να στηρίζεται στην αλληλόδραση των μαθητών.

Ειδικά χαρακτηριστικά: α) δείγματα διδακτικών τεχνικών

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α) μονοχρωμία β) πίνακας-διάγραμμα