Περιγραφή: Με τον όρο «μορφολογική δομή της ΝΕ» αναφερόμαστε στις δομές κλίσεις καθώς και στις δομές παραγωγής, σύνθεσης και μετατροπής. Προκειμένου ο καθηγητής που διδάσκει την ελληνική ως ξένη γλώσσα να επιλέξει εύστοχα τις μορφολογικές δομές που θα διδάξει είναι απαραίτητο να εφαρμόσει τέσσερα κριτήρια. Την πρωτοτυπικότητα, τη συχνότητα, τη διαθεσιμότητα και την αντιπαραθετικότητα των δομών. Για να είναι ο δάσκαλος της ελληνικής ως ξένης γλώσσας ικανός να εφαρμόσει τα παραπάνω κριτήρια θα πρέπει να γνωρίζει τους κανόνες του μορφολογικού συστήματος της ν.ε. καθώς και ποιες δομές είναι πρωτοτυπικές, διαθέσιμες και με υψηλή συχνότητα. Ο τρόπος παρουσίασης των κανόνων αυτών θα πρέπει να είναι συμβατός με τις αρχές της επικοινωνιακής γλωσσικής διδασκαλίας και να γίνεται μέσα από αυθεντικά κείμενα. Προτεραιότητα θα πρέπει να δοθεί στις πρωτοτυπικές δομές, στις δομές με την υψηλότερη συχνότητα και τη μεγαλύτερη διαθεσιμότητα. Οι κανόνες προσαρμογής των δάνειων νεολογισμών, το σύστημα που αναπτύσσουν τα παιδιά κατά την κατάκτηση της μητρική; γλώσσας, το σύστημα της διαγλώσσας κατά την εκμάθηση μιας γλώσσας ως ξένης, οι ελεύθερα εναλλασσόμενες μορφές (μορφήματα σε σχέση ελεύθερης ποικιλίας) καθώς και τα ομαδικά «λάθη» παρέχουν χρήσιμες πληροφορίες για τις πρωτοτυπικές δομές μιας γλώσσας. Πληροφορίες για τη συχνότητα των μορφολογικών δομών αντλούμε με ασφάλεια μόνο από μεγάλα σε μέγεθος σώματα κειμένων. Τέλος, χρήσιμες πληροφορίες για τις διαθέσιμες δομές παρέχονται και από τη μελέτη των φαινομένων νεολογίας που αφορούν τις μορφολογικές δομές.

Ειδικά χαρακτηριστικά: (α) δείγματα διδακτικής τεχνικής

Τεχνικά χαρακτηριστικά: (α) μονοχρωμία (β) μικρή έκταση