Περιγραφή: Όταν η διδασκαλία της ξένης γλώσσας συνδεθεί με τον κριτικό λόγο, προκύπτουν διάφορα ερωτήματα όπως αν το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στη γλωσσική γνώση και τη μετάδοσή της ή στην ανάπτυξη διαφορετικών τύπων κοινωνικού και τυπικού γραμματισμού, αν το αντικείμενο διδασκαλίας ή/και εκμάθησης σε κάθε περίπτωση είναι η γλώσσα, μια γλώσσα ή οι εκδοχές της, αν ο σχεδιασμός της ύλης και του περιεχομένου διδασκαλίας στηρίζεται ή πρέπει να στηρίζεται στη γλώσσα ή στους χρήστες της. Η δημιουργία τέτοιου τύπου ερωτημάτων σημαίνει ότι υπάρχουν ενδείξεις ενδιαφέροντος για τη δημιουργία ίσων ευκαιριών στους πολίτες μιας κοινότητας, ώστε να μπορέσουν να αναπτύξουν τον απαραίτητο γραμματισμό στην επίσημη ή τις επίσημες γλώσσες μιας πολιτείας, καθώς και σε πρόσθετες γλώσσες. Η ελληνική γλώσσα στα σχολεία αποτελεί ενιαίο αντικείμενο διδασκαλίας που πρέπει να μεταδοθεί σε όλους με τον ίδιο τρόπο ανεξάρτητα από το αν είναι η πρώτη, δεύτερη, τρίτη γλώσσα των μαθητών και ανεξάρτητα από τους τρόπους χρήσης της στο εξωσχολικό περιβάλλον Σπάνια αντιμετωπίζεται ως μέσο πρόσβασης στη σχολική γνώση και εξωσχολική γνώση, η οποία, δεν είναι ούτε ιδεολογικά αθώα, ούτε κοινωνικοπολιτικά ουδέτερη. Η απαίτηση για μια συγκροτημένη γλωσσική πολιτική είναι μάλλον επιτακτική. Καθώς η χώρα μας αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς ως ένα πολυγλωσσικό-πολυπολιτισμικό τοπίο είναι ανάγκη να κατευθυνθούμε προς μια εκπαιδευτική γλωσσική πολιτική που να προσδιορίζει τις στρατηγικές βάσει των οποίων θα νομιμοποιούνται οι γλώσσες των μειονοτικών ομάδων του μαθητικού πληθυσμού και θα δημιουργούνται ευκαιρίες για την ανάπτυξη των διαγλωσσικών και διαπολιτισμικών επικοινωνιακών ικανοτήτων όλων των νέων. Δεδομένων των κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών στη χώρα μας και ευρύτερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η εκπαιδευτική γλωσσική πολιτική σκόπιμο είναι να επιδιώκει την προστασία των γλωσσικών και πολιτισμικών δικαιωμάτων των πολιτών όλων των εταίρων και των κοινωνικών ομάδων.

Ειδικά χαρακτηριστικά:

Τεχνικά χαρακτηριστικά: (α) μονοχρωμία (β) μικρή έκταση (γ) πίνακας