Περιγραφή: Το θέμα της ανακοίνωσης βασίζεται στη διαπίστωση ότι για πολλές κοινωνικές ομάδες, οι οποίες μιλούν ή μαθαίνουν τη νέα ελληνική γλώσσα, η γλώσσα αυτή δε συνιστά ούτε μητρική, ούτε, όμως, ξένη γλώσσα. Τέτοιες ομάδες είναι τα παιδιά ελλήνων μεταναστών, τα παιδιά ελλήνων ομογενών ή παλιννοστούντων, τα παιδιά αλλοδαπών μεταναστών και τα παιδιά ελλήνων πολιτών που ανήκουν στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης και η οποία μιλά την τουρκική ή τα παιδιά ελλήνων πολιτών που μιλούν την πομακική ή την ελληνική ρομανί. Η νέα ελληνική αποτελεί για όλες τις προαναφερθείσες ομάδες φορέα κοινωνικοποίησης, σε διαφορετικές όμως φάσεις της κοινωνικοποίησης τους και συνεπώς μπορεί να γίνει διάκριση μεταξύ της ελληνικής ως πρώτης γλώσσας κοινωνικοποίησης σε αλλόφωνο περιβάλλον και της ελληνικής ως δεύτερης ή και ως τρίτης γλώσσας κοινωνικοποίησης σε ελληνόφωνο περιβάλλον. Η πρώτη περίπτωση αφορά τα ελληνόπαιδα του εξωτερικού, η δεύτερη όλα εκείνα τα παιδιά που ζουν στην Ελλάδα και των οποίων οι γονείς δε μιλούν την νέα ελληνική ως μητρική τους γλώσσα. Το ζητούμενο είναι, οι διδάσκοντες της ν.ε. σε άτομα για τα οποία η ελληνική γλώσσα συνιστά είτε πρώτη είτε δεύτερη γλώσσα κοινωνικοποίησης, να συμβάλουν στην ανάπτυξη μιας λειτουργικής διγλωσσίας και να διαμορφώσουν διπολιτισμικές προσωπικότητες, ικανές να ανταποκριθούν γλωσσικά, επικοινωνιακά και κοινωνικά σε κάθε ελληνόγλωσση επικοινωνιακή περίσταση. Για να επιτευχθεί, όμως, αυτός ο στόχος πρέπει να ληφθεί υπόψη τόσο η σημασία του κοινωνικοποιητικού ρόλου μιας γλώσσας όσο και η ιδιαίτερη μορφή γλωσσικής κοινωνικοποίησης αυτών των παιδιών. Η σημασία του κοινωνικοποιητικού ρόλου μιας γλώσσας ανάγεται και στο γεγονός ότι κατά την πρώτη φάση κοινωνικοποίησης, η οποία επιτελείται στους κόλπους της οικογένειας και του στενού περίγυρου, τίθενται οι βάσεις της ομαλής νοητικής και συναισθηματικής ανάπτυξης του ατόμου. Κατά τη δεύτερη φάση κοινωνικοποίησης, κατά την είσοδο των παιδιών στη σχολική τάξη, τα παιδιά εμπλουτίζουν τις γνώσεις τους με αφηρημένες έννοιες και ταυτόχρονα μαθαίνουν να ανταποκρίνονται και σε διάφορους κοινωνικούς ρόλους. Όταν, όπως στην περίπτωση των παιδιών που προαναφέρθηκαν, οι δύο φάσεις κοινωνικοποίησης είναι συνδεδεμένες με διαφορετικές γλώσσες, και κατά συνέπεια με διαφορετικούς «κόσμους», η μετάβαση από το ένα στάδιο κοινωνικοποίησης στο άλλο, δεν είναι ομαλή. Διαφαίνεται, συνεπώς, ότι οι διδασκόμενοι την ν.ε. ως πρώτη ή δεύτερη γλώσσα κοινωνικοποίησης αντιμετωπίζουν αρκετά προβλήματα κατά την πορεία εκμάθησης της γλώσσας αυτής. Με βάση τα παραπάνω προκύπτει ότι η ν.ε. μπορεί και πρέπει να διδαχτεί με τρόπο ώστε τα παιδιά για τα οποία η Ν.Ε. είναι πρώτη ή δεύτερη γλώσσα κοινωνικοποίησης να αναπτύξουν γλωσσικές, επικοινωνιακές και κοινωνικές δεξιότητες τέτοιες που να τους δίνουν τη δυνατότητα να ανταποκρίνονται σε κάθε επικοινωνιακή και κοινωνική περίσταση

Ειδικά χαρακτηριστικά: α) δείγματα διδακτικών τεχνικών

Τεχνικά χαρακτηριστικά: (α) μονοχρωμία (β) μικρή έκταση