Περιγραφή: Με βάση την παρατήρηση ότι η διδασκαλία της νέας ελληνικής στον ισπανόφωνο κόσμο κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος, συζητιούνται κάποια ζητήματα που προκύπτουν από τη διδασκαλία της σε σπουδαστές που προέρχονται από την Ισπανία. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται σε περιοχές που παρατηρείται ότι διευκολύνουν ή δυσκολεύουν τους ισπανόφωνους, όπως στην προφορά, στη στίξη, στη μορφολογία και τη σύνταξη, στο λεξιλόγιο καθώς και σε πολιτισμικά ζητήματα που σχετίζονται με τη γλώσσα. Όσον αφορά την προφορά, διευκρινίζεται ότι οι ισπανόφωνοι δεν αναμένεται να αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα, παρά μόνο σε μεμονωμένες περιπτώσεις συμφώνων, όπως τα ζ, χ, ξ και ψ. Ως προς τη στίξη, προτείνεται ότι θα πρέπει να δοθεί έμφαση στη διδασκαλία της χρήσης του ερωτηματικού, της άνω και κάτω τελείας και της αποστρόφου. Πιο σημαντικές δυσκολίες παρουσιάζονται σε κάποια στοιχεία μορφολογίας και σύνταξης, για παράδειγμα στο ουδέτερο γένος, στη θέση και χρήση του οριστικού άρθρου, στην απουσία απαρεμφάτου, στη διάκριση του συνοπτικού από το εξακολουθητικό ποιόν ενέργειας, στη διαφοροποιημένη χρήση της μετοχής και στο σχηματισμό πληθυντικού ευγενείας. Στον τομέα του λεξιλογίου τονίζεται ότι υπάρχει σημαντικό ποσοστό κοινών λέξεων μεταξύ των δύο γλωσσών, η επισήμανση του οποίου θα μπορούσε να βοηθήσει σημαντικά τη διδασκαλία του λεξιλογίου στους ισπανόφωνους. Επίσης θίγονται κάποια ζητήματα πολιτισμικής φύσης, όπως είναι η ανάγκη εξοικείωσης των μαθητών με το γεωγραφικό χώρο όπου μιλιέται η νέα ελληνική και με ορισμένες καθημερινές συνήθειες των Ελλήνων, η αναφορά στο ρόλο της θρησκείας στην Ελλάδα και η εισαγωγή σε κάποια μαθήματα νεοελληνικής ιστορίας, λογοτεχνίας και πολιτισμού.

Ειδικά χαρακτηριστικά: α) δείγματα διδακτικών τεχνικών

Τεχνικά χαρακτηριστικά: α) μονοχρωμία β) υποσημειώσεις