Περιγραφή: Παρουσιάζεται η διάκριση ανάμεσα σε εγγενώς (π.χ. αγκαλιάζονται) και μη εγγενώς αλληλοπαθή ρήματα (π.χ. κατηγοριούνται). Η αλληλοπάθεια στην πρώτη περίπτωση (εγγενώς αλληλοπαθή ρήματα) βρίσκεται στο λεξικό του ρήματος και η μορφολογία (μεσοπαθητικός τύπος πληθ.) αρκεί για να δώσει αυτή την πληροφορία (π.χ. Ο Γιάννη και η Μαρία αγκαλιάζονται). Αντίθετα, στη δεύτερη κατηγορία (μη εγγενώς αλληλοπαθή ρήματα) η αλληλοπάθεια ως επίκτητη πληροφορία καταγράφεται με την παρουσία εξωρηματικών λεξικών στοιχείων (π.χ. Ο Γιάννης και η Μαρία κατηγορούν ο ένας τον άλλον, Ο Γιάννης και η Μαρία αλληλοχαιρετιούνται). Σύμφωνα με την ανακοίνωση η μεσοπαθητική μορφολογία ως βασική δομή αλληλοπάθειας για τα νέα ελληνικά, καθώς και η ποικιλία δομικών σχημάτων αλληλοπάθειας αποτελούν πρόβλημα για τους ξένους σπουδαστές. Στο συμπέρασμα αυτό οδήγησε συγκεκριμένη έρευνα κατά την οποία δόθηκε ερωτηματολόγιο σε ξένους σπουδαστές, στο οποίο παρουσιάστηκαν δομές αλληλοπάθειας στα νέα ελληνικά και τους ζητήθηκε να δώσουν την πιο αυθόρμητη αντίστοιχη δομή στη δική τους γλώσσα (Γ1) για ρήματα που στα ελληνικά θεωρούνται εγγενώς (π.χ. αγκαλιάζονται) και μη εγγενώς (π.χ. κατηγορούνται) αλληλοπαθή. Στόχος του ερωτηματολογίου ήταν να διερευνηθεί αν οι δομές αλληλοπάθειας μοιάζουν ή όχι με αυτή των ελληνικών. Οι ξένοι σπουδαστές παρήγαγαν αυθόρμητες δομές αλληλοπάθειας στις εξής γλώσσες: ιταλικά, ισπανικά, γαλλικά, σλοβενικά, γερμανικά, πολωνικά, αγγλικά, φιλανδικά, βασκικά και ιαπωνικά. Όπως προκύπτει από σχηματική αναπαράσταση των δομών αλληλοπάθειας στα εγγενή ρήματα σε όλες τις παραπάνω γλώσσες, η δομική αναπαράσταση της πληροφορίας της αλληλοπάθειας απεικονίζεται αρχικά με την μορφολογική κατάληξη του ρήματος, έπειτα με ένα προρηματικό ή μεταρηματικό γραμματικό μόρφημα, στη συνέχεια με εξωρηματικό λεξικό στοιχείο και τέλος, με ενιαίο ρηματικό τύπο. Με βάση τη διάκριση της αλληλοπάθειας σε εγγενή και μη εγγενή, γίνεται μια πρόταση διδασκαλίας των αλληλοπαθών ρημάτων στα ελληνικά η οποία θα μπορούσε να περιλαμβάνει τα εξής στάδια: α. διαχωρισμό των αλληλοπαθών ρημάτων σε εγγενώς και μη εγγενώς αλληλοπαθή, β. έμφαση –κατά τη διδασκαλία– στην κατηγορία των εγγενών, γ. έμφαση στη μεσοπαθητική μορφολογία ως βασική έκφραση αλληλοπάθειας για τα ελληνικά.

Ειδικά χαρακτηριστικά: (α) στατιστικά στοιχεία (β) δείγματα γραπτού λόγου των σπουδαστών

Τεχνικά χαρακτηριστικά: (α) μονοχρωμία (β) μικρή έκταση (γ) πίνακες (δ) παράρτημα (ε) σκίτσο