Περιγραφή: Εντοπίζονται και εξετάζονται οι ιδιομορφίες και οι γλωσσικές ιδιαιτερότητες της ελληνοφωνίας στην Καλαβρία της Νότιας Ιταλίας. Στην ελληνόφωνη νησίδα μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες η ελληνική γλώσσα υπερτερούσε, ενώ η ιταλική γλώσσα και οι τοπικές διάλεκτοι ήταν μειονοτικές και ξένες γλώσσες. Με το πέρασμα του χρόνου η ιταλική τείνει να καταστεί η δεσπόζουσα γλώσσα δημιουργώντας έτσι στην ελληνική πρόβλημα επιβίωσης. Η ελληνική διάλεκτος που χρησιμοποιείται στην Καλαβρία παρουσιάζει μια αποκρυσταλλωμένη και σε μεγάλο βαθμό παρωχημένη μορφή της ελληνικής γλώσσας. Αλλά ωστόσο και αυτοί που δε χρησιμοποιούν τη γλώσσα των μακρινών προγόνων τους διαθέτουν ελληνίζοντα ενδιάθετο λόγο, που τον μεταφράζουν αυτόματα και ανεπαίσθητα στη διάλεκτο που μιλούν, δηλαδή μεταφράζουν χωρίς να το αντιλαμβάνονται. Οι νότιες ρομανικές διάλεκτοι απηχούν στον ελληνικό λόγο και πολιτισμό. Η ρομανική διάλεκτος της Καλαβρίας έχει δεχτεί την καθοριστική επίδραση της προϋπάρχουσας ελληνικής. Η ύπαρξη αυτών των ιδιαίτερων γλωσσικών χαρακτηριστικών παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της μεθόδου διδασκαλίας. Στην ομιλία τους παρατηρείται μια εναλλαγή κωδίκων, γλωσσική επαφή και σύγκρουση. Στην επικοινωνία των ελληνόφωνων παρατηρείται μια ευρεία συνεμφάνιση των δύο γλωσσών, με συχνότατη εναλλαγή κωδίκων. Το θέμα της συζήτησης γίνεται καθοριστικός παράγοντας της εναλλαγής, συχνά σε λεξικό επίπεδο για να καλυφθούν τα κενά. Πολλές είναι οι εκδηλώσεις γλωσσικής μίξης, με παραβίαση και αλληλεπίδραση των γλωσσικών κανόνων, η συντακτική παρεμβολή γίνεται ξεκάθαρα, τα λεξιλογικά δάνεια και οι μικτοί τύποι έχουν ενσωματωθεί στο βασικό κώδικα των ελληνόφωνων. Οι ελληνικές διάλεκτοι έχουν εμπλουτιστεί με λατινογενείς λέξεις που έχουν πάρει ελληνική μορφή και ακολουθούν την ελληνική γραμματική. Το προϋπάρχον φωνολογικό σύστημα της ελληνικής επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό και την προφορά τους στα ιταλικά. Συνεπώς η διδασκαλία της ελληνικής με συστηματική αναδρομή σε συγκριτική εκτίμηση λεξικών, γραμματικών και συντακτικών δανείων από τα ελληνικά ιστορικά ιδιώματα στις ρομανικές ντοπιολαλιές και αντιστρόφως μπορεί να αποβεί μια διδακτική διέξοδος. Εντοπίζοντας ομοιότητες, διαφορές και αναλογίες, το μαθητικό κοινό μπορεί να καταλάβει το μηχανισμό των συγκοινωνούντων δοχείων, τη μεγάλη επιρροή του ελληνικού υποστρώματος και έτσι να οδηγηθεί στην ανακάλυψη του ελληνικού λόγου μέσα στο δικό του καθημερινό λόγο. Η μέθοδος της αντιστοίχισης μπορεί να εφαρμοστεί λ.χ. στη διδασκαλία των προσωπικών παρεμφατικών εγκλίσεων, του αορίστου, των υποτακτικών λόγων, της γενικής δοτικής, κ.ο.κ.

Ειδικά χαρακτηριστικά: (α) δείγματα διδακτικών τεχνικών

Τεχνικά χαρακτηριστικά: (α) μονοχρωμία (β) μικρή έκταση