Περιγραφή: Παρουσιάζεται μια έρευνα που αφορά τον επαναπροσδιορισμό της διδακτικής των ξένων γλωσσών. Θεμέλιο της έρευνας υπήρξε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον εκμάθησης της νέας ελληνικής ως ξένης γλώσσας και τελική πρόθεση της η σταθερότητα και η χρηστικότητα του ερευνητικού οικοδομήματος. Με επιτόπια παρατήρηση και σχετική έρευνα, με ερωτηματολόγια και συνεντεύξεις εντοπίστηκε πρόβλημα υπεργενικευμένων αναπαραστάσεων που αφορούν τον ελληνικό πολιτισμό σε γάλλους σπουδαστές (από 20 έως 75 ετών) σε ελληνικό σύλλογο όπου διδάσκονται τα νέα ελληνικά ως ξένη γλώσσα στο Παρίσι. Τα στερεότυπα των γάλλων σπουδαστών που συμμετείχαν στην έρευνα αποτελούν έκφραση πολωμένων αναπαραστάσεων γύρω από δύο κυρίως άξονες: «την αρχαία Ελλάδα και το μεγαλειώδη πολιτισμό της» και την τουριστική Ελλάδα «του ατέλειωτου καλοκαιριού και της καλοπέρασης». Επιπλέον, διαπιστώθηκε και εκφράστηκε από την πλευρά των γάλλων σπουδαστών δυσκολία και «αίσθημα ανασφάλειας» κατά την επικοινωνία τους με τους Έλληνες. Το συγκεκριμένο πρόβλημα των υπεργενικευμένων αναπαραστάσεων μεταπλάθεται σε προβληματική λόγω της πολυπλοκότητάς του, γιατί κάθε πρόβλημα της διαδικασίας/εκμάθησης είναι συνισταμένη ποικίλων παραγόντων, εξωγενών και ενδογενών. Η προβληματική αυτή παίρνει τη μορφή ενός πλέγματος ερωτήσεων, όπως: α. γιατί τα στερεότυπα κωλύουν την αποτελεσματική αντιμετώπιση περιστάσεων επικοινωνίας; β. τι επιπλέον πρέπει να διδαχτεί και πώς να επιτευχθεί η αυτοτέλεια των σπουδαστών στις εκάστοτε περιστάσεις επικοινωνίας; γ. αν υποτεθεί ότι οι καθηγητές του συγκεκριμένου συλλόγου, ανάμεσα σε όλες τις μεθοδολογίες της διδακτικής των ζωντανών γλωσσών, ανατρέχουν κυρίως στην επικοινωνιακή μέθοδο διδασκαλίας, ποιοι επιμέρους μαθησιακοί στόχοι θα ήταν ωφέλιμο να προσδιοριστούν δεδομένου του προβλήματος των υπεργενικευμένων αναπαραστάσεων; Οι πρακτικές παρέμβασης που προτείνονται έχουν αφετηρία το ίδιο το πρόβλημα, δηλαδή τα στερεότυπα. Συγκεκριμένα, μέσα στο πλαίσιο της διαπολιτισμικής προσέγγισης χρησιμοποιήθηκαν οι «λεξικές πολιτισμικές αναπαραστάσεις». δηλαδή, οι σημασιολογικές αποχρώσεις και οι ιδιαίτεροι συνειρμοί που ενυπάρχουν στις λέξεις μιας δεδομένης γλώσσας-κουλτούρας και που αποκαλύπτονται κατά τη χρήση τους είτε από εκείνους που την κατέχουν ως μητρική είτε από τους ξενόγλωσσους. Με άλλα λόγια, έγινε προσπάθεια μαζί με τους γάλλους σπουδαστές να αναπροσαρμοστούν οι αναπαραστάσεις τους σχετικά με τον ελληνικό πολιτισμό μέσω του λεξιλογίου, πιστεύοντας ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο θα βελτιωθεί η διαπολιτισμική δεξιότητά τους και άρα η επικοινωνιακή δεξιότητά τους.

Ειδικά χαρακτηριστικά: (α) δείγματα διδακτικών τεχνικών

Τεχνικά χαρακτηριστικά: (α) μονοχρωμία (β) μικρή έκταση