Περιγραφή: Παρουσιάζεται μέσα από τη διδασκαλία μιας γλωσσικής δεξιότητας και συγκεκριμένα της ακρόασης, ο τρόπος με τον οποίο η γλωσσική θεωρία μεταφέρεται στον παιδαγωγικό χώρο και να μετατρέπεται σε διδακτική πράξη, διευκολύνοντας έτσι διδάσκοντες και διδασκόμενους. Η ακρόαση ανήκει στην κατηγορία των λεγομένων προσληπτικών δεξιοτήτων και μέσω αυτής ο ομιλητής εσωτερικεύει γλωσσική πληροφόρηση η οποία του είναι απαραίτητη τόσο για να κατανοεί, όσο επίσης και για να παράγει λόγο. Γενικά η σύγχρονη επιστημονική αντίληψη θεωρεί ότι η ακρόαση είναι πολύ ευρύτερη από τη δεξιότητα της ομιλίας, γεγονός που κατά την άποψη πολλών ερευνητών συνιστά ένα επιπλέον καθολικό χαρακτηριστικό της γλώσσας. Ως τομέας της γλωσσικής διδασκαλίας η ακρόαση, μέχρι το πρόσφατο παρελθόν, γνώρισε μια συστηματική υποβάθμιση και μάλιστα όχι μόνο στο πλαίσιο της παραδοσιακής διδασκαλίας, η οποία έτσι κι αλλιώς έδινε βαρύτητα μόνο στο γραπτό λόγο, αλλά και σε νεότερες διδακτικές μεθόδους. Η στροφή στην ανάπυξη της δεξιότητας της ακρόασης σημειώνεται στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν δύο νέες μεθοδολογικές προσεγγίσεις, η ολική φυσική αντίδραση (total physical response) στα 1977 και η φυσική προσέγγιση (natural approach) στα 1983 τόνισαν τη σπουδαιότητα και τον πρωταρχικό ρόλο της ακρόασης στην εκμάθηση των ξένων γλωσσών, επισημαίνοντας, καθεμιά από τη δική της σκοπιά, ότι οι μαθητές, για αρκετό χρονικό διάστημα, θα πρέπει μόνο να δέχονται γλωσσικά ερεθίσματα, να εσωτερικεύουν δηλαδή τη γλώσσα, χωρίς να μιλούν οι ίδιοι. Όταν οι μαθητές θα έχουν οικειοποιηθεί την απαραίτητη ποσότητα γλωσσικής ύλης, θα αισθανθούν την ανάγκη να μιλήσουν, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους φυσικούς ομιλητές. Βέβαια, κατά τη διάρκεια της εικοσαετίας που πέρασε, νέα δεδομένα ήρθαν να προστεθούν και η αντίληψη για την ακρόαση έχει μεταβληθεί, ιδιαίτερα μετά την εμφάνιση και διάδοση της επικοινωνιακής προσέγγισης. Σήμερα λοιπόν μια από τις βασικές επιδιώξεις τους μαθήματος της ελληνικής ως ξένης/δεύτερης γλώσσας είναι να καταστήσει τους μαθητές επαρκείς και αυτόνομους ακροατές. Προκύπτει για τους διδάσκοντες μια σειρά ερωτημάτων: α. Ποια είναι η φύση της ακρόασης; β. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της φυσιολογικής/αυθεντικής ακρόασης και ποιοι είναι οι παράγοντες που την καθιστούν ενδιαφέρουσα; γ. Είναι πράγματι η ακρόαση στον τομέα της δεύτερης ή ξένης γλώσσας μια πολύ δύσκολη διαδικασία; δ. Πώς θα μπορούσε η ακρόαση, ως διδακτική διαδικασία, να προσλάβει τα χαρακτηριστικά της αυθεντικής και να καταστεί ενδιαφέρουσα για τους μαθητές; ε. Υπάρχουν στρατηγικές ακρόασης; Ποιες είναι αυτές και πώς πρέπει να χρησιμοποιούνται από τους μαθητές; στ. υπάρχουν διδακτικές αρχές που θα μπορούσαν να καταστήσουν τη διδασκαλία αποτελεσματική και ταυτόχρονα οικονομική και ποιες είναι αυτές;

Ειδικά χαρακτηριστικά: (α) δείγματα διδακτικών τεχνικών

Τεχνικά χαρακτηριστικά: (α) μονοχρωμία (β) μικρή έκταση