Περιγραφή: Εξετάζεται η έννοια της «μετάφρασης» και το κατά πόσο είναι δυνατή η ένταξή της σε μια παιδαγωγική διαδικασία. Οι λόγοι που συνέβαλαν στον αποκλεισμό της μετάφρασης από το διάλογο της διδακτικής είναι πολλοί. Κατά την ιστορική διαδρομή της διδασκαλίας των γλωσσών, οι μεταφραστικές ασκήσεις, κυρίως στο πλαίσιο του μοντέλου «γραμματική-μετάφραση». αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές. Με τα νέα μοντέλα που αναπτύχθηκαν στον τομέα της διδακτικής το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στην ίδια την ξένη γλώσσα και, κατά συνέπεια, κάθε επαφή με τη μητρική αποκλειόταν εξ ορισμού. Ωστόσο, η μετάφραση είναι μια φυσική λειτουργία που διενεργεί κανείς και μέσα στην ίδια του τη γλώσσα, όταν ερμηνεύει ή παραφράζει ένα εκφώνημα. Όσο δικαιολογημένη και αν είναι η επιφυλακτικότητα ή η αντίδραση προς την άσκηση της μετάφρασης, δεν μπορεί να παραγνωρίζεται η πρακτική που ακολουθείται κατά τη διδασκαλία της ξένης γλώσσας και να αγνοείται η γλωσσική πραγματικότητα. Αναγνωρίζοντας τη θετική επίδραση που ασκεί η επικοινωνιακή μέθοδος κατάκτησης των ξένων γλωσσών με την αυθόρμητη πρόσληψη της γραμματικής και του λεξιλογίου, μέσα από αυθεντικά περιβάλλοντα περίστασης, ίσως θα ήταν ωφέλιμο να εντάξουμε αυτή τη «φυσική τάση της μετάφρασης» στη διδακτική διαδικασία, με τη μορφή παιδαγωγικού υλικού, που όχι μόνο δεν αντιστρατεύεται τις νέες αρχές της διδακτικής, αλλά αντίθετα εμπλουτίζει και εξυπηρετεί τους στόχους που θέλει να επιτελεί. Δε γίνεται λόγος για εξάσκηση του σπουδαστή σε μεταφραστικές ασκήσεις, όπου απαιτείται τέλεια γνώση του ζεύγους των γλωσσών. Αντίθετα μέσα από τα μεταφράσματα που προτείνονται, καλείται ο σπουδαστής να αντιληφθεί τα γλωσσικά φαινόμενα της ξένης γλώσσας και έχοντας ως εργαλείο τη μητρική του γλώσσα να συνειδητοποιήσει το βαθμό σύγκλισης ή απόκλισης που εμφανίζουν. Προτείνεται επίσης μια συστηματική εργασία παρατήρησης, ανάλυσης και ερμηνείας των γλωσσικών φαινομένων, και μέσω αυτής της διερεύνησης να γίνει προσέγγιση της γλώσσας, και ειδικότερα της ελληνικής ως ξένης γλώσσας σε σχέση με τη μητρική του σπουδαστή. Οι γλωσσικές ενότητες με τα αντίστοιχα μεταφράσματά τους προσφέρονται για την παρατήρηση της ισοδυναμίας των γλωσσικών φαινομένων, μέσα σε μια κατάσταση επικοινωνίας, η οποία επιτρέπει να γίνουν φανερές οι ομοιότητες και οι διαφορές του ζεύγους των γλωσσών. Οι μεταφραστικές ενότητες δεν ορίζονται με κάποια συντακτικά ή σημασιολογικά κριτήρια. Το μοναδικό κριτήριο για την επιλογή τους είναι να συμπεριλαμβάνουν όλες τις αναγκαίες συνιστώσες που συμμετέχουν στη γλωσσική εκφορά, ώστε να μπορεί να καταδειχθεί και να σχολιαστεί το φαινόμενο που μας απασχολεί.

Ειδικά χαρακτηριστικά: (α) δείγματα διδακτικών τεχνικών

Τεχνικά χαρακτηριστικά: (α) μονοχρωμία (β) μικρή έκταση