Περιγραφή: Συγκρίνεται η ελληνική βιβλιογραφία για τη διδασκαλία/εκμάθηση της ελληνικής ως ξένης γλώσσας με τη διεθνή βιβλιογραφία (κυρίως όμως με τη βιβλιογραφία για τα αγγλικά). Σύμφωνα με το συγγραφέα, η ελληνική βιβλιογραφία είναι διδακτικοκεντρική και παρουσιάζει υστέρηση 3-4 δεκαετιών σε σχέση με τη στροφή της διεθνούς βιβλιογραφίας προς περισσότερο μαθησιοκεντρικές προσεγγίσεις. Η ελληνική βιβλιογραφία χαρακτηρίζεται επίσης από διαδεδομένη σύγχυση μεταξύ της διδασκαλίας της ελληνικής ως μητρικής και της διδασκαλίας της ως ξένης· η σύγχυση αυτή συμβαδίζει με τη μαζική μεταφορά διδακτικών υποδειγμάτων από το πρώτο στο δεύτερο πεδίο. Επίσης, η ελληνική βιβλιογραφία δεν είναι ιδεολογικά και αξιολογικά ουδέτερη: η όλη κίνηση για τη διδασκαλία της ελληνικής ως ξένης συμβαδίζει με μια αφομοιωτική γλωσσική πολιτική. Στο πλαίσιο αυτό, ο όρος «ξένη γλώσσα» κρίνεται προτιμότερος από τον όρο «δεύτερη γλώσσα», επειδή ο τελευταίος έχει ιδεολογικά φορτισμένες συνδηλώσεις. Στη συνέχεια παρουσιάζεται ο ρόλος της γραμματικής στη διαδιακασία διδασκαλίας/μάθησης της ελληνικής ως ξένης και ασκείται κριτική στις αυστηρά δομιστικές καθώς και στις αυστηρά επικοινωνιακές προσεγγίσεις. Θεωρείται ότι και οι δύο υπακούουν σε κανονιστικές αρχές και επισημαίνεται ότι οι τελευταίες επικρατούν στο κατεξοχήν ρυθμιστικό πεδίο του καθορισμού των επιπέδων γλωσσομάθειας.

Ειδικά χαρακτηριστικά:

Τεχνικά χαρακτηριστικά: