Όταν το κατηγορούμενο είναι επίθετο, συμφωνεί με το υποκείμενο στην πτώση, το γένος και τον αριθμό:

Όταν το κατηγορούμενο είναι ουσιαστικό ή ονοματική φράση, συμφωνεί με το υποκείμενο στην πτώση, αλλά δε συμφωνεί υποχρεωτικά ως προς το γένος και τον αριθμό:

Όταν στην πρόταση δεν υπάρχει ουσιαστικό με το οποίο να συμφωνεί το κατηγορούμενο, τότε το κατηγορούμενο εμφανίζεται στο γένος, στον αριθμό και στην πτώση που είναι κατάλληλα για το φύλο, τον αριθμό και την πτώση του υποκειμένου:

Η μόνη εξαίρεση είναι όταν χρησιμοποιούμε τους τύπους του πληθυντικού ευγενείας της προσωπικής αντωνυμίας και του ρήματος (οι οποίοι αναφέρονται σε ένα πρόσωπο), γιατί τότε το κατηγορούμενο εμφανίζεται στον ενικό. Κι αυτό γιατί το πρόσωπο στο οποίο απευθύνεται ο λόγος είναι ένα:

Όταν το υποκείμενο εκφράζεται με δύο ή περισσότερα ουσιαστικά τα οποία είναι του ίδιου γένους και φανερώνουν έμψυχα όντα, τότε το κατηγορούμενο εμφανίζεται στο κοινό τους γένος:

Όταν το υποκείμενο εκφράζεται με δύο ή περισσότερα ουσιαστικά τα οποία είναι διαφορετικού γένους και φανερώνουν έμψυχα όντα, τότε το κατηγορούμενο εμφανίζεται κανονικά στον πληθυντικό του αρσενικού:

Όταν το υποκείμενο εκφράζεται με δύο ή περισσότερα ουσιαστικά ενικού αριθμού αλλά διαφορετικών γενών τα οποία δηλώνουν άψυχα όντα, τότε το κατηγορούμενο εμφανίζεται κανονικά στον πληθυντικό του ουδετέρου:

Όταν το υποκείμενο εκφράζεται με δύο ή περισσότερα ουσιαστικά πληθυντικού αριθμού αλλά διαφορετικών γενών τα οποία δηλώνουν άψυχα όντα, τότε το κατηγορούμενο μπορεί να εμφανίζεται είτε στον πληθυντικό ουδετέρου είτε στο γένος του πλησιέστερου ουσιαστικού:

Οι κήποι και οι αυλές ήταν γεμάτα / γεμάτες λουλούδια.

Σε μερικές περιπτώσεις δεν υπάρχει συμφωνία γένους και αριθμού μεταξύ υποκειμένου και κατηγορουμένου: