6.1. Σύμφωνα με τις περισσότερες γραμματικές περιγραφές της ελληνικής το προσωπικό μπορώ δηλώνει πάντα ικανότητα (αυτό που θα ονομάζαμε δεοντική δυνατότητα - που περιλαμβάνει και την έκφραση του επιτρεπτού: μπορείς να πηγαίνεις, μπορείτε να καπνίσετε εδώ), ενώ το απρόσωπο μπορεί δηλώνει πάντα επιστημική δυνατότητα (ένα είδος πιθανολογικής έκφρασης του τι είναι δυνατό να συμβεί, να συμβαίνει ή να έχει συμβεί: μπορεί να έρθω, μπορεί και να μην έρθω). Η αμφισημία μεταξύ δεοντικής και επιστημικής ερμηνείας περιορίζεται λοιπόν μόνο στις περιπτώσεις που το κύριο ρήμα είναι σε γ΄ ενικό πρόσωπο και επομένως δεν είναι ξεκάθαρο αν συμφωνεί με ένα προσωπικό μπορεί (γ΄ ενικού προσώπου) ή αν τυχαίνει να ακολουθεί το ούτως ή άλλως τριτοπρόσωπο μπορεί.

Με άλλα λόγια οι δύο πρώτες προτάσεις παρακάτω δεν παρουσιάζουν αμφισημία ενώ η τρίτη είναι αμφίσημη:

Μπορώ να καπνίσω

(= «είμαι ικανός/μου επιτρέπεται να καπνίσω»)

Μπορεί να καπνίσω

(= «είναι πιθανό να καπνίσω»)

6.2. Το προσωπικό μπορώ είναι δυνατό να συνδυάζεται μόνο με μη παρελθοντικούς ρηματικούς τύπους και πρέπει να υπάρχει ταυτοπροσωπία μεταξύ του βοηθητικού και του κύριου ρήματος:

Μπορείς να καπνίζεις (*Μπορείς να καπνίζουμε, *Μπορείς να κάπνιζες)

Μπορείς να καπνίσεις (*Μπορείς να καπνίσουν, *Μπορείς να κάπνισες)

Μπορείς να έχεις καπνίσει (*Μπορείς να έχω καπνίσει, *Μπορείς να είχες καπνίσεις).

Δεν είναι επιτρεπτές οι παρακάτω εκφορές για προφανείς λόγους: αφενός η παροχή άδειας δεν είναι λογικό να αναφέρεται στο παρελθόν και αφετέρου η απλή αναφορά στην ικανότητα να κάνεις κάτι στο παρελθόν είναι δυνατή με τη χρήση των τύπων μπορούσα, μπόρεσα, έχω/είχα μπορέσει:

*Μπορείς να κάπνιζες

*Μπορείς να κάπνισες

*Μπορείς να είχες καπνίσει

Έτσι, και η αμφισημία του γ΄ ενικού προσώπου αίρεται εφόσον το κύριο ρήμα βρίσκεται σε παρατατικό, αόριστο ή υπερσυντέλικο. Οι παρακάτω εκφορές, αν και δεν είναι μορφολογικά σαφές, σίγουρα περιέχουν το απρόσωπο μπορεί:

Μπορεί να κάπνιζε

Μπορεί να κάπνισε

Μπορεί να είχε καπνίσει.

6.3. Το απρόσωπο μπορεί δεν έχει το ίδιο παρελθοντικούς τύπους, αλλά μπορεί να συνδυάζεται με κάθε ρηματικό τύπο - και να τοποθετεί το πιθανολογούμενο γεγονός σε οποιαδήποτε χρονική βαθμίδα:

Μπορεί να καπνίζω

Μπορεί να καπνίσω

Μπορεί να κάπνιζα

Μπορεί να κάπνισα

Μπορεί να έχω καπνίσει

Μπορεί να είχα καπνίσει.

6.4. Η αναφορά σε ικανότητες που υπήρχαν στο παρελθόν είναι δυνατή με τη χρήση των (προσωπικών) μπορούσα, μπόρεσα, έχω μπορέσει και είχα μπορέσει. Τα τρία τελευταία συχνά (και κυρίως στην αρνητική εκδοχή τους) ερμηνεύονται ως «κατάφερα», «έχω καταφέρει» και «είχα καταφέρει», αντίστοιχα. Και πάλι όμως ισχύει ο περιορισμός ότι δεν μπορούν να ακολουθούνται από παρελθοντικό τύπο του κύριου ρήματος:

(Δεν) μπόρεσα να καπνίσω/καπνίζω/έχω καπνίσει

Εναλλακτικά, είναι φυσικά δυνατή η χρήση κατάλληλων λεξικών μέσων: ήταν ικανός να, είχε τη δυνατότητα να, επιτρεπόταν / απαγορευόταν να κτλ.

6.6. Η άρνηση μπορεί να εμφανίζεται είτε στο μπορώ / μπορεί είτε στο κύριο ρήμα, με προβλέψιμη κατά περίπτωση ερμηνεία:

Δεν μπορεί να γράψει.

Στις αμφίσημες περιπτώσεις, η άρνηση στο μπορεί τείνει να οδηγεί σε μη επιστημική ερμηνεία:

Δεν μπορεί να γράφει.