Ο κανόνας του τελικού -ν δεν εφαρμόζεται με τον ίδιο τρόπο από όλους τους ομιλητές της ελληνικής - και υπάρχουν ποικίλες απόψεις σχετικά με την ισχύ του, δεδομένου ότι εμπλέκει τη σχέση γραφής και προφοράς κατά μη αναμενόμενο τρόπο: ξεκινά δηλαδή με την αρχή ότι η γραφή του συγκεκριμένου συμφώνου στις συγκεκριμένες λέξεις πρέπει να δείχνει επακριβώς την προφορά του.
Σύμφωνα με την επίσημη γραμματική ο κανόνας αφορά τις παρακάτω μορφοσυντακτικές κατηγορίες:
(α) την αιτιατική ενικού του οριστικού άρθρου στο αρσενικό - τον άνθρωπο - καθώς και τον αντίστοιχο εμπρόθετο τύπο - στον άνθρωπο (προσοχή: δεν αφορά τον ομόηχο με το άρθρο τύπο της αιτιατικής ενικού του αδύνατου τύπου της προσωπικής αντωνυμίας στο αρσενικό - τον έδωσε)·
(β) την αιτιατική ενικού του οριστικού άρθρου στο θηλυκό - την κυρία - καθώς και τον αντίστοιχο εμπρόθετο τύπο - στην κυρία·
(γ) την αιτιατική ενικού του αδύνατου τύπου της προσωπικής αντωνυμίας στο θηλυκό - την έδωσε - καθώς και τον αντίστοιχο τύπο σε συνδυασμό με το συγκεκομμένο σου - στην έδωσε·
(δ) τους δείκτες της άρνησης δεν και μην (έχει όμως υποστηριχθεί από πολλούς ότι διατηρείται πάντα στην περίπτωση του δεν για να αποφευχθεί τυχόν σύγχυση με το λόγιο μόριο δε, ενώ αντίστροφα έχει επίσης υποστηριχθεί ότι αποβάλλεται πάντα στην περίπτωση του μην για λόγους ιστορικής συνέπειας)·
(ε) για λιγότερους συγγραφείς, ο κανόνας αφορά και την αιτιατική του αριθμητικού ή του αόριστου άρθρου έναν καθώς και το μόριο σαν.
Το τελικό -ν αποβάλλεται σε όλες τις περιπτώσεις (α-δ) όταν ακολουθεί εξακολουθητικό σύμφωνο (για πολλούς συγγραφείς εγχειριδίων και γραμματικών «συνήθως αποβάλλεται»), ενώ διατηρείται όταν ακολουθεί φωνήεν ή στιγμιαίο σύμφωνο. Προφανώς τα σύμφωνα και τα φωνήεντα νοούνται ως φωνητικές κατηγορίες και επομένως ο κανόνας ισχύει ανεξάρτητα από την ορθογράφησή τους.
Έτσι, φωνήεντα θεωρούνται όλα τα παρακάτω γραφήματα: <α>, <αι>, <ε>, <ει>, <η>, <ι>, <ο>, <οι>, <ου>, <υ>, <υι>, <ω>.
Στιγμιαία σύμφωνα θεωρούνται τα παρακάτω γραφήματα: <γγ>, <γκ>, <μπ>, <κ>, <ντ>, <ξ>, <π>, <τ> (<τζ>, <τσ>), <ψ>.
Εξακολουθητικά σύμφωνα είναι όλα τα υπόλοιπα: <β>, <γ>, <δ>, <ζ>, <θ>, <λ>, <μ>, <ν>, <ρ>, <σ>, <φ>, <χ>.