Ενώ τα περισσότερα θηλυκά σε -η σχηματίζουν ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού σε -ες (και γενική σε -ων) τα ουσιαστικά αυτής της κατηγορίας (που προέρχονται από φωνηεντόληκτα τριτόκλιτα της αρχαίας και που συνήθως λήγουν σε -ση, -ξη και -ψη, με κυριότερη εξαίρεση το η πόλη) σχηματίζουν τις τρεις πτώσεις του πληθυντικού σε -εις και τη γενική σε -εων. Με άλλα λόγια, θα μπορούσαν να θεωρηθούν «μερικώς ανισοσύλλαβα», κατά το ότι τουλάχιστον στη γενική (πληθυντικού και ίσως και ενικού) προστίθεται μία επιπλέον συλλαβή. Έτσι, λ.χ.,
οι λέξεις
των λέξεων
τις λέξεις
λέξεις
Επίσης, στη γενική πληθυντικού είναι δυνατό να προτιμάται ο λογιότερος σχηματισμός σε -εως αντί του κοινού σε -ης:
η λέξη
της λέξης ή της λέξεως.
Σπανιότερα, και σε περισσότερα επίσημα συμφραζόμενα, είναι δυνατό και η ονομαστική ενικού να εμφανίζεται με τη μορφή που θα είχε στην αρχαία ελληνική:
η πρότασις, η ανάστασις, η πόλις
Οι γενικότεροι κανόνες για τη μετακίνηση του τόνου εξακολουθούν να ισχύουν. Έτσι, στην περίπτωση όσων τονίζονται στην προπαραλήγουσα στον ενικό, ο τόνος μετακινείται στον πληθυντικό (και στη λόγια γενική ενικού):
η πρόταση οι προτάσεις
της πρότασης/προτάσεως των προτάσεων
την πρόταση τις προτάσεις
πρόταση προτάσεις
Πολλά ουσιαστικά αυτής της κατηγορίας είναι ιδιαίτερα συχνόχρηστα:
στάση, τηλεόραση, πρόταση, άσκηση, θέση, διαφήμιση, έκθεση, διεύθυνση, ερώτηση, απάντηση, κατάσταση, συζήτηση, εξέταση, γνώση, αναζήτηση, αύξηση, κλίση, πρόσκληση, πρόκληση, περίσταση, ανάσταση, επανάσταση, σύσταση, εξάσκηση, διάθεση, πρόθεση, απόκτηση, τάση, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, παύση, ανάπαυση
λέξη, τάξη, έναρξη, λήξη, σύνταξη, διάλεξη, συνέντευξη, διάταξη, πλήξη
σκέψη, λήψη, παράλειψη, διάσκεψη, ανακάλυψη, ρίψη, θλίψη