Όπως και σε όλες τις γλώσσες του κόσμου δεν είναι δυνατό να συνδυάζονται όλοι οι φθόγγοι μεταξύ τους. Σε όλες τις γλώσσες υπάρχουν περιορισμοί που καθορίζουν τους επιτρεπτούς συνδυασμούς στην αρχή, στο μέσο και στο τέλος της λέξης.

Το ζήτημα είναι καθαρά φωνητικό και φωνολογικό και δεν έχει καμία σχέση με την ορθογραφική αναπαράσταση: όσον αφορά τα γράμματα, μπορούμε να τα συνδυάσουμε στο χαρτί με οποιονδήποτε αυθαίρετο τρόπο. Αντίθετα, κάποιοι συνδυασμοί φθόγγων είναι πολύ δύσκολο να προφερθούν - δεν παύουν όμως και οι περιορισμοί που υπάρχουν σε κάθε γλώσσα να είναι και αυτοί αυθαίρετοι: το να μην υπάρχει ελληνική λέξη που αρχίζει από <τλ> ή από <φν> δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε (ως άνθρωποι ή ως έλληνες) να προφέρουμε μια τέτοια ακολουθία φθόγγων. Το αυθαίρετο της επιλογής εξηγεί (και εξηγείται από) το ότι οι γλώσσες διαφέρουν ως προς τους περιορισμούς που τίθενται στη φωνολογία της καθεμιάς.

Από πρακτική άποψη, και εφόσον ισχύει ο κανόνας ότι στο συλλαβισμό δεν υπάρχει συλλαβή που να αρχίζει με συνδυασμούς φθόγγων που δεν εμφανίζονται στην αρχή λέξης, είναι χρήσιμο να εντοπίσουμε τους επιτρεπτούς συνδυασμούς φθόγγων στην αρχή ελληνικής λέξης.

Παραθέτουμε αλφαβητικά (εφόσον δεν μπορούμε να προϋποθέσουμε εξοικείωση με το Διεθνές Φωνητικό Αλφάβητο) τους παρακάτω επιτρεπτούς συνδυασμούς και από ένα παράδειγμα: