6.1. Τα ρήματα αυτού του τύπου παρουσιάζουν τις εξής ιδιαιτερότητες: το υποκείμενό τους μοιάζει σημασιολογικά περισσότερο με αντικείμενο, ενώ το σημασιολογικό υποκείμενο εμφανίζεται ως αδύνατος τύπος της προσωπικής αντωνυμίας σε γενική.

Το υποκείμενο συμφωνεί με το ρήμα ως προς τον αριθμό:

Δεν είναι δυνατό να εμφανιστεί τίποτε ανάμεσα στην αντωνυμία και το ρήμα:

Είναι δυνατό να εμφανίζεται ολόκληρη ονοματική φράση (ή και ισχυρός τύπος της αντωνυμίας), επίσης σε γενική, που να έχει την ίδια αναφορά με τον αδύνατο τύπο της προσωπικής αντωνυμίας. Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, ο αδύνατος τύπος πρέπει να εμφανίζεται στην ίδια θέση:

Του Γιάννη του αρέσει η αριθμητική

ή

Σημ.: προσοχή στις εναλλαγές του επιτονισμού στην κάθε περίπτωση

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η φυσικότερη θέση του υποκειμένου είναι μετά το ρήμα. Κανονικά είναι δυνατό να εμφανίζεται πριν από το ρήμα μόνο σε ειδικές περιπτώσεις (όπως λ.χ. για λόγους αντιδιαστολής – με εμφατικό τόνο – ή σε περιπτώσεις θεματοποίησης – με παύση):

6.2. Στην περίπτωση που ακολουθεί πρόταση με το να το ρήμα της είναι δυνατό να εμφανίζεται στην υποτακτική (συνοπτική ή, συνηθέστερα, μη συνοπτική):

Στην περίπτωση των μου πάει/μου ταιριάζει είναι υποχρεωτική η συμφωνία / ταυτοπροσωπία της αντωνυμίας με το ρήμα της συμπληρωματικής πρότασης – ενώ με το μου αρέσει είναι δυνατή η ετεροπροσωπία:

Στην περίπτωση του μου αρέσει, στο πρώτο και δεύτερο (και σπανιότερα στο τρίτο) πρόσωπο του ενικού, συνηθίζεται η απαλοιφή του φωνήεντος της αντωνυμίας (βλ. σχετικό δελτίο):