Ως αυτοπάθεια ορίζουμε την περίσταση κατά την οποία η ενέργεια ενός υποκειμένου κατευθύνεται / επιστρέφει στο ίδιο το υποκείμενο. Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις τρόποι με τους οποίους η αυτοπάθεια εκφράζεται συντακτικά:
Α. ρητά και πρωτοτυπικά, με τη χρήση ενεργητικού ρήματος που δέχεται ως αντικείμενο τον κατάλληλο τύπο της αυτοπαθούς αντωνυμίας ο εαυτός μου:
Η Μαρία σταμάτησε να φροντίζει τον εαυτό της.
Β. λιγότερο προφανώς, με τη χρήση ρήματος μεσοπαθητικής μορφολογίας με το πρόθημα αυτο-:
Ο ύποπτος αυτοπυροβολήθηκε (= πυροβόλησε τον εαυτό του).
Γ. ακόμα λιγότερο προφανώς, με τη χρήση ρήματος μεσοπαθητικής μορφολογίας (κυρίως με ρήματα που δηλώνουν σωματική φροντίδα ή πάθηση):
Ετοιμάστηκε να ξυριστεί και κόπηκε.
Οι περιπτώσεις Β και Γ παρουσιάζονται εκτενέστερα στο σχετικό δελτίο.
Για την ενεργητική σύνταξη της αυτοπάθειας παρατηρούμε τα εξής:
(α) κανονικά η αντωνυμία ο εαυτός μου αναφέρεται στο υποκείμενο μιας πρότασης, έχει θέση άμεσου αντικειμένου και συμφωνεί μαζί του σε γένος και αριθμό:
Να προσέχεις τον εαυτό σου.
Αυτοί δεν ξέρουν καν τους εαυτούς τους.
Σπανιότερα είναι δυνατό να αναφέρεται σε κάποιον άλλο όρο της πρότασης:
Του δείξαμε τον εαυτό του.
Του μιλήσαμε για τον εαυτό του.
Οι αντίστοιχες προτάσεις με υποκείμενο σε γ΄ ενικό πρόσωπο είναι θεωρητικά αμφίσημες, όμως προτιμάται η αναφορά στο υποκείμενο:
Ο Γιάννης του έδειξε τον εαυτό του (πιθανότερο σημείο αναφοράς: ο Γιάννης)
Ο Γιάννης του μίλησε για τον εαυτό του (πιθανότερο σημείο αναφοράς: ο Γιάννης)
(β) Εκτός από άμεσο αντικείμενο, η αυτοπαθής αντωνυμία ο εαυτός μου μπορεί να εμφανίζεται και ως έμμεσο αντικείμενο:
Έκανε ένα δώρο στον εαυτό του.
Έδωσε στον εαυτό της πίστωση χρόνου.
Μπορεί επίσης να εμφανίζεται ως συμπλήρωμα ονοματικών σχηματισμών:
Κλονίστηκε η εμπιστοσύνη της στον εαυτό της.
Βρέθηκε αντιμέτωπος με τον εαυτό του.
(γ) Γενικά, μπορεί να εμφανίζεται και ως συμπλήρωμα προθέσεων (συνήθως με, σε, για, από) - και πάλι όμως αναφέρεται κανονικά στο υποκείμενο της πρότασης:
Θύμωσε με τον εαυτό της.
Μην ανησυχείς για τον εαυτό σου.
Κλείστηκε στον εαυτό της.
Δεν μπορεί να ψηφίσει κατά του εαυτού του.
(δ) Στις περιπτώσεις που ο τύπος ο εαυτός μου / σου κτλ. εμφανίζεται σε ονομαστική, ως υποκείμενο μιας πρότασης, κανονικά δε δηλώνει αυτοπάθεια, αλλά ερμηνεύεται εμφατικά, ως «εγώ ο ίδιος / αυτός ο ίδιος» κ.ο.κ.:
Ο εαυτός σου φταίει και κανένας άλλος.
Ο εαυτός της τα δημιουργεί τα προβλήματα.