Σε πολλές περιπτώσεις είναι δυνατή η γενικευτική ή αόριστη αναφορά σε «όλους τους ανθρώπους» με τη χρήση του ρήματος στο β΄ πρόσωπο του ενικού (κανονικά χωρίς την παρουσία αντωνυμίας):

Από τη Χίο μπορείς να δεις τα παράλια της Τουρκίας.

(= όλοι μπορούν να δουν / ο καθένας μπορεί να δει)

Το παιχνίδι είναι απλό: αν πάρεις πάνω από τρεις βαθμούς, κερδίζεις την παρτίδα.

(= όποιος πάρει / όλοι όσοι πάρουν...)

Δεδομένου ότι κανονικά ο ενεστώτας χρησιμοποιείται για γενικεύσεις πιο συχνά από κάθε άλλο χρόνο, συνήθως το ρήμα σε μια πρόταση με ελλείπον υποκείμενο με αόριστη αναφορά βρίσκεται στον ενεστώτα, όπως στα παραπάνω παραδείγματα, χωρίς όμως να αποκλείονται και οι άλλοι χρόνοι:

Εκείνα τα χρόνια, με τέτοιους βαθμούς δεν περνούσες στο πανεπιστήμιο

(= κανένας δεν περνούσε)

Έμπαιναν όλοι στο γήπεδο και αν περνούσες τη γραμμή κέρδιζες.

(= όποιος περνούσε / όλοι όσοι περνούσαν...)

Το σύστημα είναι απλό: αν αντιγράψεις, θα κοπείς.

(= όποιος αντιγράψει, θα κοπεί / θα κοπούν όλοι όσοι αντιγράψουν).

Υπάρχουν φυσικά πολλές αμφίσημες προτάσεις, που θα μπορούσαν να αναφέρονται είτε σε γενικό / αόριστο υποκείμενο είτε στο συνομιλητή:

Αν πατήσεις αυτό το κουμπί, το μηχάνημα σταματά.

(είτε «αν εσύ το πατήσεις» είτε «αν κάποιος το πατήσει»)

Σε τέτοιες περιπτώσεις το υποκείμενο εντοπίζεται σε σχέση με το περιεχόμενο της πρότασης και τις συνθήκες στις οποίες εκφωνείται.

Αντίστοιχη αόριστη αναφορά μπορεί να έχει και μια (κανονικά ασθενής) προσωπική αντωνυμία β΄ ενικού προσώπου στην αιτιατική ή στη γενική - σε συντακτικές θέσεις άλλες από τη θέση υποκειμένου:

Αν σε πιάσουν, σε πάνε φυλακή.

Φυσικά, πολύ συχνή είναι η χρήση τέτοιων δομών σε εκφράσεις τροπικότητας, σε οδηγίες χρήσης, σε (μη τυπικούς) κανονισμούς, σε γενικεύσεις ή γνωμικά:

Με δέκα ευρώ μπορείς να νοικιάσεις λιμουζίνα.

Σε αντίστοιχα περιβάλλοντα μπορεί εναλλακτικά να χρησιμοποιείται α΄ πληθυντικό πρόσωπο που μπορεί επίσης να αναφέρεται σε «όλους εμάς», στους ανθρώπους γενικά:

Χτυπάμε το αβγό μέχρι να ασπρίσει.

Δε λέμε «ρε» στους μεγαλύτερους.

Προσέχουμε για να έχουμε.

Εξάλλου, αόριστη - αλλά όχι γενική - αναφορά μπορεί να έχει και ένα ενεργητικό ρήμα στο γ΄ πληθυντικό:

Χτυπάνε την πόρτα.

Αντίστοιχα, μπορεί να είναι αόριστο (ή και γενικό) το ελλείπον ποιητικό αίτιο ενός μεσοπαθητικού ρήματος (πρβλ. και τις περιπτώσεις της μέσης δομής στο σχετικό δελτίο):

Αυτό δε λέγεται.