Σε γενικές γραμμές, λόγω της υποχρεωτικής παρουσίας των προσωπικών καταλήξεων στο ρήμα, η παρουσία του υποκειμένου δεν είναι ποτέ απαραίτητη - παρά μόνο αν συντρέχουν λόγοι σαφήνειας ή άλλοι πραγματολογικοί λόγοι που συνδέονται με τη λειτουργική προοπτική της πρότασης (βλ. σχετικό δελτίο):

Ήρθαν χτες, και θα μείνουν τα παιδιά για δέκα μέρες και οι γονείς για μια βδομάδα.

Οι καταλήξεις του ρήματος ουσιαστικά λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούν οι προσωπικές αντωνυμίες σε θέση υποκειμένου σε άλλες γλώσσες.

Κάθε ρήμα είναι προφανές ότι έχει υποκείμενο τον ομιλητή, τον ακροατή ή κάποιον ή κάποιους τρίτους (στους οποίους μπορεί να συμπεριλαμβάνεται και ο ομιλητής ή / και ο ακροατής):

Ξέρω (εννοείται «εγώ»)

Ξέρεις (εννοείται «εσύ»)

Ξέρει (εννοείται «κάποιος», «κάποια» ή «κάποιο»)

Ξέρετε (εννοείται «εσύ» - ευγενικά - ή «εσύ και κάποιοι άλλοι»)

Ξέρουν (εννοείται «κάποιοι άλλοι»)

Όπως συζητείται στο σχετικό δελτίο, το ελλείπον υποκείμενο μπορεί να έχει αόριστη ή γενικευτική αναφορά, κανονικά στο β΄ πρόσωπο του ενικού - οπότε ως υποκείμενο εννοείται κάθε πιθανός ακροατής, συνήθως, ουσιαστικά, κάθε ή οποιοσδήποτε άνθρωπος:

H παρουσία του υποκειμένου, είτε πρόκειται για ονοματική φράση είτε για αντωνυμία, εξαρτάται από πραγματολογικούς παράγοντες και από την πληροφοριακή δομή της πρότασης (θεματοποίηση, εστίαση κτλ. - βλ. σχετικά δελτία).