6.1. Τα ρινικά σύμφωνα στην κανονική ροή του προφορικού λόγου τείνουν να αφομοιώνονται με το σύμφωνο που ακολουθεί ως προς το σημείο της άρθρωσης: έτσι, πριν από χειλικά σύμφωνα τρέπονται σε χειλικά, πριν από ουρανικά σε ουρανικά και πριν από υπερωικά σε υπερωικά. Οι σχετικές διαφορές φαίνονται αρκετά ξεκάθαρα σε περιπτώσεις όπως οι παρακάτω:

ή την τάραξε, την πήρε, την κοίταξε, την κούρασε

Πολλές φορές επίσης είναι δυνατό το σύμφωνο που ακολουθεί να αφομοιώνεται ως προς την ηχηρότητα. Έτσι, αυτό που ακούγεται δεν είναι ξεκάθαρο αν αντιστοιχεί σε αρχικό άηχο ή ηχηρό σύμφωνο (και τις αντίστοιχες ορθογραφικές τους αναπαραστάσεις). Με άλλα λόγια, αν οι εμπλεκόμενες λέξεις δεν είναι γνωστές ο μαθητής δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν ο προφορικός λόγος αντιστοιχούσε σε μια γραπτή αναπαράσταση του τύπου την πόρτα ή την μπόρτα. Ως γνωστόν, είναι δυνατό να προφέρονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ακολουθίες του τύπου την πείρα και την μπίρα.

Επιπλέον, σε ορισμένες τουλάχιστον περιοχές και ηλικιακές ομάδες, το ρινικό χάνεται εντελώς σε αυτές τις περιπτώσεις αφού πρώτα ηχηροποιήσει το σύμφωνο που ακολουθεί. Ξεκινώντας από μια φωνηματική (ή και ορθογραφική) ακολουθία όπως η παρακάτω μπορεί τελικά το παραγόμενο εκφώνημα να διαφέρει αρκετά:

Και τα τέσσερα στάδια της παραπάνω διαδικασίας είναι επιτρεπτές και πιθανές εκφωνήσεις της ίδιας αυτής ακολουθίας από φυσικούς ομιλητές (ή ακόμα κι από τον ίδιο φυσικό ομιλητή σε διαφορετικές περιστάσεις). Είναι ακόμα πιθανή και η εκφορά τη πήρε – που από ρυθμιστική άποψη δεν θα έπρεπε κανονικά να συμβαίνει. Ο μαθητής θα πρέπει να μπορεί να συνδυάσει όλες τις παραπάνω εκδοχές με την ίδια φωνηματική ή ορθογραφική ακολουθία.

6.2. Γενικά, όπως συμβαίνει και σε πολλές άλλες γλώσσες σε συγκεκριμένα τουλάχιστον φωνολογικά περιβάλλοντα, το ορθογραφικό / φωνηματικό <ν>

Με την εξαίρεση του πρώτου, κανένας από αυτούς τους κανόνες δεν έχει απόλυτη ισχύ και τελικά η ακριβής φωνητική αξία ενός ρινικού συμφώνου είναι ζήτημα βαθμού και επιπλέον εξαρτάται και από πολλούς άλλους συγκυριακούς και προσωπικούς παράγοντες. Πρέπει όμως να είναι σαφές ότι (α) ένα ορθογραφικό <ν> δεν είναι πάντα φατνιακό ή οδοντικό και (β) οι όποιες αλλαγές στην προφορά του έχουν αρκετά συστηματικό χαρακτήρα που σχετίζεται με το σημείο άρθρωσης του συμφώνου που ακολουθεί.