Όπως ορίζει ο νόμος της τρισυλλαβίας, δεν υπάρχει ελληνική λέξη που να τονίζεται σε συλλαβή αριστερότερα της προπαραλήγουσας. Ως προς την κλίση των ρημάτων αυτό έχει δύο πολύ εμφανείς επιπτώσεις στο σχηματισμό της μέσης φωνής: εφόσον η κατάληξη έχει δύο συλλαβές ο τόνος θα βρίσκεται στην τελευταία συλλαβή ακριβώς πριν από την κατάληξη (γράφομαι, γράφεσαι, γράφεται, γράφεστε, γράφονται - όπως και ενεργητικά γράφουμε, γράφετε κτλ.). Στο ίδιο παράδειγμα όμως, όταν οι καταλήξεις είναι οι ίδιες τρισύλλαβες, ο τόνος αναγαστικά μετακινείται στην προπαραλήγουσα, για να διατηρηθούν οι απαιτήσεις του νόμου της τρισυλλαβίας, με συνέπεια να αλλάζει το θέμα από τονισμένο σε άτονο σε ορισμένα μόνο πρόσωπα. Έτσι, το α΄ πληθυντικό πρόσωπο του «ενεστώτα» και το α΄ και το β΄ πληθυντικό πρόσωπο του «αορίστου» της μέσης φωνής διαφέρουν από τα υπόλοιπα κατά το ότι το θέμα του ρήματος είναι υποχρεωτικά άτονο:

Όπως συμβαίνει γενικά με το νόμο της τρισυλλαβίας (βλ. σχετικό δελτίο), το ίδιο ισχύει ανεξάρτητα από τον αριθμό των συλλαβών της λέξης (ή του θέματος, στην περίπτωσή μας):

Προφανώς, το ίδιο ισχύει σε κάθε περίπτωση που η κατάληξη είναι τονισμένη - σε κάθε ρηματικό τύπο είτε της κοινής είτε των ιδιωμάτων / διαλέκτων: κάθε τρισύλλαβη κατάληξη είναι κανονικά τονισμένη στην προπαραλήγουσα. Έτσι, και οι εναλλακτικοί τύποι του γ΄ πληθυντικού του μέσου αορίστου:

γραφτήκανε, αγαπηθήκανε, ξαναπαντρευτήκανε.