Οι περιπτώσεις αυτές θεωρητικά μπορούν να ενταχθούν στο πλαίσιο ενός γενικού κανόνα φωνολογικής ανομοίωσης της νέας ελληνικής που ορίζει ότι δεν είναι εύκολα ανεκτές ακολουθίες δύο άηχων κλειστών φθόγγων. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο πρώτος φθόγγος τρέπεται κατά την προφορά (και κατά περίπτωση και στη γραφή) στον αντίστοιχο («ομοργανικό») τριβόμενο (δηλ ο [p] σε [f] και ο [k] σε [x]):
φτωχός < πτωχός
χτίζω < κτίζω
εχπαιδευτικός [μόνο προφορικά] < εχπαιδευτικός
Ο κανόνας δεν εφαρμόζεται κανονικά σε λόγιες λέξεις (και ιδιαίτερα σε γραπτό επίσημο λόγο):
αναπτερώθηκαν οι ελπίδες του
τα εξαπτέρυγα
διεκπεραίωση
εκπίπτουν
οι κατακτήσεις των Ρωμαίων
συνεκτικά στοιχεία
αλλά ακόμα και σε συχνόχρηστες λέξεις λόγιας προέλευσης:
περίπτερο, αναπτήρας, ...
εκπομπή, εκπαίδευση, ...
ανάκτορο, κτιριακός, ...
και ακόμα και στο συνδυασμό τριών κλειστών φθόγγων (πολύ σπανιότερα):
εκπτώσεις
ή και σε συνδυασμούς δύο κλειστών πριν από υγρό:
έκπληξη
εκτροπή
εκτρέφω
Γενικά ο κανόνας έχει εφαρμογή κυρίως σε λέξεις μη λόγιες και σε λιγότερο επίσημες περιστάσεις. Επίσης, όπως και σε άλλες περιπτώσεις ανομοίωσης, εφαρμόζεται περισσότερο στον προφορικό παρά στο γραπτό λόγο.Είναι δηλ. δυνατό κάποιος να γράφει (ή να βλέπει γραμμένο) <κτήμα> και να παράγει προφορικά [xtima].