Τα επιρρήματα που λήγουν σε -α έχουν πάντα τον ίδιο τύπο με τον τύπο της ονομαστικής και αιτιατικής πληθυντικού του ουδετέρου του αντίστοιχου επιθέτου. Τα επιρρήματα σε -α σχηματίζονται από επίθετα σε -ος, από τετελεσμένες μετοχές που λειτουργούν ως επίθετα, από επίθετα σε -ύς, -ιά, -ύ και από επίθετα σε -ης, -α, -ικο.

αβίαστα (<αβίαστος, -η, -ο), ανάλαφρα (<ανάλαφρος, -η, -ο), ανέμελα (<ανέμελος, -η, -ο), γλυκά (<γλυκός, -ιά, -ό), δημοκρατικά (<δημοκρατικός, -ή, -ό), δίκαια (<δίκαιος, -η, -ο), δυτικά (<δυτικός, -ή, -ό), θεωρητικά (<θεωρητικός, -ή, -ό), ξαφνικά (<ξαφνικός, -ή, -ό), όρθια (<όρθιος, -α, -ο), ρεαλιστικά (<ρεαλιστικός, -ή, -ό), σίγουρα (<σίγουρος, -η, -ο), σπουδαία (<σπουδαίος, -α, -ο), τελευταία (<τελευταίος, -α, -ο), χαμηλά (<χαμηλός, -ή, -ό), ωραία (<ωραίος, -α, -ο) κτλ.

απλοποιημένα (<απλοποιημένος, -η, -ο), δικαιολογημένα (<δικαιολογημένος, -η, -ο), εκνευρισμένα (<εκνευρισμένος, -η, -ο), μπερδεμένα (<μπερδεμένος, -η, -ο), συγκεκριμένα (<συγκεκριμένος, -η, -ο), ωραιοποιημένα (<ωραιοποιημένος, -η, -ο) κτλ.

βαθιά (<βαθύς, -ιά, -ύ) μακριά (<μακρύς, -ιά, -ύ), παχιά (<παχύς, -ιά, -ύ), πλατιά (<πλατύς, -ιά, -ύ), φαρδιά (<φαρδύς, -ιά, -ύ) κτλ.

αγαπησιάρικα (<αγαπησιάρης, -α, -ικο), γκρινιάρικα (<γκρινιάρης, -α, -ικο), ζηλιάρικα (<ζηλιάρης, -α, -ικο), τσαχπίνικα (<τσαχπίνης, -α, -ικο) κτλ.

Υπάρχουν πολλά επιρρήματα που έχουν και τους δύο τύπους, σε -α και σε -ως, αλλά στη νέα ελληνική χρησιμοποιείται μόνο ο τύπος σε -α. Οι τύποι σε -ως αποφεύγονται επειδή θεωρούνται αρχαϊστικότεροι, και δε συνηθίζονται στον καθημερνό λόγο (Έτσι, λέμε: ακατάσχετα, απερίφραστα, βλοσυρά, δυσάρεστα, επιπόλαια, μεροληπτικά, χαμηλόφωνα κτλ.)