Ενώ οι τελικές προτάσεις κανονικά εισάγονται με το σύνδεσμο για να, είναι δυνατό να παραλείπεται το για, ιδιαίτερα όταν το ρήμα της κύριας πρότασης είναι ρήμα που σημαίνει κίνηση:

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι εξίσου σωστή και αναμενόμενη η παρουσία του για. Εξάλλου, όπως και στις τελικές προτάσεις με το για να η χρονική αναφορά είναι κανονικά στο μέλλον, και επομένως οι μόνοι επιτρεπτοί ρηματικοί τύποι είναι οι μη παρελθοντικοί (να μιλήσει, να μιλάει, να έχει μιλήσει).

Η κανονική σειρά των προτάσεων είναι να προηγείται η κύρια, είναι όμως δυνατή και η πρόταξη της τελικής σε συγκεκριμένα συμφραζόμενα και με ιδιαίτερο επιτονισμό.

Η υποτακτική (όλοι οι συνδυασμοί του να - όμως πολύ συχνότερα οι μη παρελθοντικοί) είναι δυνατό να συμμετέχει σε δύο είδη αποτελεσματικών προτάσεων, όπως φαίνεται στα παραδείγματα: αφενός σε δομές με το έτσι ώστε να ή έτσι που να και, αφετέρου, σε δομές με το για να - και με ενδεχόμενη παράλειψη του για (όπως και στις τελικές προτάσεις παραπάνω):

Η κανονική σειρά των προτάσεων είναι να προηγείται η κύρια, είναι όμως δυνατή και η πρόταξη της τελικής σε συγκεκριμένα συμφραζόμενα και με ιδιαίτερο επιτονισμό.

Ενώ οι συνήθεις υποθετικές προτάσεις που εισάγονται με υποθετικούς συνδέσμους κανονικά εκφέρονται με οριστική, είναι δυνατό μια υποτακτική με το να να λειτουργεί από μόνη της (δηλαδή χωρίς την παρουσία υποθετικού συνδέσμου) ως υποθετική πρόταση. Σε αυτές τις περιπτώσεις η απόδοση μπορεί να είναι οποιαδήποτε κύρια πρόταση (είτε με οριστική είτε με υποτακτική), όπως φαίνεται και στα παραδείγματα:

Οι δομές αυτές είναι πιο ξεκάθαρα υποθετικές (και συγκεκριμένα του μη πραγματικού) όταν το να συνοδεύει «παρατατικό» ή «υπερσυντέλικο». Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, μπορούμε πάλι να εντοπίσουμε κάποια υποθετικότητα, όμως η κύρια λειτουργία είναι μάλλον προτρεπτική:

Να διαβάσεις να περάσεις

ή

Να είσαι εδώ και θα δεις τι θα πει

Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι προφανές ότι η πρώτη πρόταση αποτελεί αναγκαία συνθήκη για να εκπληρωθεί η δεύτερη (και αυτό καθιστά τη δομή υποθετική από μια άποψη), όμως είναι εξίσου προφανές ότι μπορούν να αναλυθούν ως ακολουθίες μιας κύριας προτρεπτικής πρότασης με υποτακτική (βλ. σχετικό δελτίο) που ακολουθείται από ελλειπτική τελική ή αποτελεσματική πρόταση (όπως παραπάνω).

Με τον ίδιο τρόπο όπως και παραπάνω είναι δυνατό να εμφανίζεται μια υποτακτική (κανονικά σε συνδυασμό με και ή που) ως παραχωρητική πρόταση (αντικαθιστώντας ένα σύνθετο σύνδεσμο όπως το ακόμα κι αν):

Στην περίπτωση που η παραχωρητική πρόταση προηγείται, είναι δυνατό (και με κατάλληλο επιτονισμό) να παραλείπεται το και/που και να εισάγεται με απλή υποτακτική:

Η παράλειψη του και/που κανονικά είναι αδύνατη όταν προτάσσεται η κύρια πρόταση. Έτσι:

Αλλά όχι με παράλειψη των και/που:

Δεν υπάρχουν αυστηροί περιορισμοί στη χρήση συγκεκριμένων ρηματικών τύπων - είναι δηλαδή δυνατό να εμφανίζονται διάφοροι παρελθοντικοί ρηματικοί τύποι σε συνδυασμό με το να: