Υπό προϋποθέσεις, ένα ρήμα μεσοπαθητικής μορφολογίας μπορεί να ερμηνεύεται με κάποια τροπικότητα - συνήθως ως κάτι που είναι ή (και πιο συχνά που δεν) είναι δυνατό να συμβεί:

Το αρνί δεν τρώγεται κρύο.

Το εννοούμενο «ποιητικό αίτιο» σε τέτοιες περιπτώσεις είναι συχνά γενικευτικό (κανείς, «εσύ», κτλ.):

Αυτό εδώ δεν τρώγεται (= δεν μπορεί να το φάει κανείς).

Το ρήμα είναι συνήθως στον ενεστώτα και πάντως δεν μπορεί να είναι σε τύπο που σχηματίζεται από το αοριστικό (συνοπτικό) θέμα:

Δεν τρώγεται.

Δε φαγώθηκε (*) - αδύνατο με αυτή την ερμηνεία.