Σε σχέση με την απλή («ουδέτερη») αναφορά στο μέλλον, η χρήση των εκφράσεων αυτών τείνει να υπονοεί ότι η μελλοντική πράξη είναι προγραμματισμένη, αναμενόμενη, ανεξάρτητη από τη θέληση του δράστη, ενδεχομένως υποχρεωτική ή/και ανεπιθύμητη και λιγότερο (ή περισσότερο – πρβλ. πρόκειται να) σίγουρη. Στα παρακάτω παραδείγματα φαίνονται αρκετές από αυτές τις επισημάνσεις:

Έχω να διαβάσω – αλλά δεν σκοπεύω να το κάνω (πρβλ. Θα διαβάσω)

Κοντεύει / Πάει να τα καταφέρει, αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος (πρβλ. Θα τα καταφέρει).

Είναι να πάω στην Αθήνα αύριο, αλλά ακόμα το σκέφτομαι (πρβλ. Θα πάω στην Αθήνα αύριο).

Ο πρωθυπουργός πρόκειται να έρθει εδώ αύριο (πρβλ. (μάλλον) θα έρθει).

6.2. Εξάλλου, όπως και σε πολλές άλλες γλώσσες, ο χρόνος που κανονικά χρησιμοποιείται για τη χρονική αναφορά στο παρόν είναι δυνατό να χρησιμοποιείται και για αναφορά στο μέλλον. Ένας ενεστώτας μπορεί να αναφερθεί στο μέλλον, ειδικά όταν συνυπάρχει στην πρόταση επίρρημα που δηλώνει μελλοντική χρονική αναφορά ή/και όταν περιγράφει προγραμματισμένες ενέργειες:

Στις 18.00 αρχίζει η Λάμψη.