6.1. Το δεικτικό να είναι πάντοτε τονισμένο (και είναι μια από τις ατέλειες του μονοτονικού συστήματος το ότι δεν τονίζεται και ορθογραφικά). Είναι κατά τα άλλα ομόηχο προς το να της υποτακτικής.

Ανεξάρτητα από τη σχέση του με το ομόγραφο να της υποτακτικής, το δεικτικό να είναι αρκετά συχνόχρηστο και οπωσδήποτε το συναντά ο αρχάριος της ελληνικής.

6.2. Η κυριότερη ίσως χρήση του είναι να «δείχνει» κυριολεκτικά: ταυτόχρονα με κίνηση του χεριού ο ομιλητής μπορεί να εκφωνήσει το να για να κατευθύνει το συνομιλητή του προς μια κατεύθυνση στο χώρο:

Από αυτή τη χρήση προκύπτει και η «δείξη» μέσα στο κείμενο:

Εξίσου συχνή είναι και η χρήση του σε προσφορές / παρουσιάσεις (με ταυτόχρονη παρουσία του ορίστε ή απλώς σε αντιστοιχία με κάτι ανάλογο):

Να ένα δωράκι

Κανονικά μπορεί να συνοδεύεται από ονοματική φράση σε ονομαστική:

Να ο Γιάννης!

Η ονομαστική αυτή μπορεί να είναι και ο συγκεκομμένος τύπος της προσωπικής αντωνυμίας, που εμφανίζεται και στις αντίστοιχες ερωτήσεις:

Πού' ν' 'τος;

Να 'τος!

Και όπως και με όλους τους αδύνατους τύπους της προσωπικής αντωνυμίας είναι δυνατό να συνυπάρχουν ταυτόχρονα και η αντωνυμία και ολόκληρη η ονοματική φράση στην οποία αναφέρεται:

Να 'τος ο Γιάννης!

Είναι όμως δυνατό να συναναφέρεται και με κάποιον όρο σε άλλη πτώση, εφόσον εκφράζεται με αντωνυμία (και όχι ως πλήρης ονοματική φράση - όχι Να 'τος τον Γιάννη):

Να 'τος που τον περιμέναμε τόσες ώρες!

Να 'τος που του τα δώσανε τελικά!

6.3. Η ίδια ακριβώς δομή είναι δυνατό να περιέχει τον αδύνατο τύπο της προσωπικής αντωνυμίας σε αιτιατική:

Να 'τον(ε)!

Η αιτιατική αυτή μπορεί να συνδέεται με κάποια ονοματική φράση που εμφανίζεται σε αιτιατική στη συνέχεια του εκφωνήματος είτε ως πλήρης ονοματική φράση είτε ως αντωνυμία:

Να 'τονε τον Γιάννη!

Να 'τονε που τον περιμέναμε!

Μπορεί όμως εξίσου καλά να συναναφέρεται με κάποιον όρο σε γενική πτώση, εφόσον εκφράζεται με αντωνυμία (και όχι ως πλήρης ονοματική φράση - όχι Να 'τονε του Γιάννη):

Να 'τονε που του τα δώσανε τελικά!

Μπορεί επίσης να συναναφέρεται με κάποιον όρο σε ονομαστική πτώση, είτε εκφράζεται με αντωνυμία είτε ως πλήρης ονοματική φράση

Να 'τονε ο Γιάννης!

Να 'τονε που ήρθε τελικά!

6.4. Σε πολλές περιπτώσεις η χρήση του δεικτικού να είναι δυνατό να είναι ειρωνική ή να κωδικοποιεί κάποια άλλα συναισθήματα του ομιλητή: έκπληξη που ήρθε ο Γιάννης, ανακούφιση που επιτέλους ήρθε, κ.ο.κ.

Μπορεί εξάλλου η κειμενική δείξη να υπερβαίνει τη δείξη στο χώρο και έτσι η σημασία που θέλει να δώσει ο ομιλητής να είναι κάτι του τύπου «είδες που σου έλεγα ότι θα φύγει τελικά; Ορίστε, να που έφυγε» (ακόμα κι αν δεν τον βλέπει κανείς συνομιλητής) ή «Βλέπεις που δικαιώνομαι ότι θα εκλεγόταν τελικά; Να που εκλέχτηκε» (είτε ακούγοντας τα νέα στην τηλεόραση είτε ακόμα κι αν δεν υπάρχει πραγματική δείξη).

6.5. Το δεικτικό να από μόνο του μπορεί είτε να δείχνει σε κάτι (λεκτικά απροσδιόριστο) που προσδιορίζεται από ταυτόχρονη κίνηση του χεριού. Η εκφώνησή του μπορεί συχνά να είναι συνοδευτική κάποιας προσβλητικής ή και χυδαίας χειρονομίας.